Nederland

Na een erg lange dag, ben ik gister weer in Nederland aangekomen. Donderdag werd ik om 9.30 (Nieuw Zeelandse tijd) opgehaald door de shuttlebus, om me naar het vliegveld te brengen. Daar aangekomen, had ik alle tijd om rustig te wachten. Ik heb nog even wat gedronken en uiteindelijk naar de Gate gegaan. Eenmaal in het vliegtuig moesten we 15 minuten wachten, daar 2 mensen op het laatst hadden besloten niet mee te vliegen en uit veiligheidsoverwegingen moesten hun tassen in het ruim gezocht en verwijdert worden. Sjah ik blijf het vreemd vinden als mensen op het laatst toch besluiten niet te gaan vliegen.
Om 13.10 konden we dan uiteindelijk toch vertrekken. Ik, en een anders Nederlands meisje, hadden 5 stoelen voor ons tweeen, wat dus lekker de ruimte betekende. Na het kijken van wat films, dus even proberen te slapen, wat geen succes was, het was immers gewoon gedurende de dag en zo moe was ik nog niet.
Na 10 uur en 45 minuten kwamen we, gewoon op tijd (het kwartier hadden we tijdens het vliegen ingehaald) aan in Kuala Lumpur. Daar had ik 3 uur en 45 minuten op het vliegveld. Dat werd zelfs nog langer daar ons vliegtuig een half uur vertraging bleek te hebben.
Dus ook hier maar weer even wat gedronken en wat rondgelopen. Op een gegeven moment werd ik toch wel moe. Ik zou om 00.25 vertrekken (Maleisische tijd), echter was dit ergens rond 4.25 Nieuw Zeelandse en dus gevoelsmatige tijd... Gelukkig konden we uiteindelijk toch boarden. Dit vliegtuig zat wat voller, dus nu had ik maar een stoel. Na het eten dan ook gelijk gaan slapen en af en aan toch nog wat uurtjes gemaakt.
Na het ontbijt, om 7.45 Nederlandse tijd, landde we dan toch in Amsterdam, na 23 uur vliegen en een aantal uurtjes vliegvelden! Een uurtje later was ik dan ook door de douane en had ik dan ook mijn baggage. Ik was weer terug in Nederland. Ik werd opgehaald door mn moeder, Joop en Lady en werd enthousiast begroet...

Na wat te hebben gedronken, richting mijn broer en schoonzus gegaan, aangezien ik mijn neefje (die inmiddels alweer 6 weken is) nog niet had gezien. Wat een heerlijk makkelijk en vrolijk kereltje! Het was heerlijk om hem nu ook in het echt te hebben gezien en de volgende keer zal niet zolang duren, als dat het nu heeft geduurt!
Daarna naar doetinchem gegaan, alwaar ik tijdelijk onderdak heb. Nu begint het zoeken naar een tijdelijke kamer en woonruimte.
Ik heb trouwens mijn oude mobiele nummer weer terug. Als je deze niet meer hebt, mail me even, dan mail ik hem naar je toe...
Bedankt voor het volgen van mijn blog de afgelopen maanden. Ik ga nu proberen mijn leventje weer op te pakken in Nederland...

No day but today...

Gister was dan mijn laatste dag in Nieuw Zeeland. Met kerst had ik voor deze datum al een kaartje gehad voor de musical Rent (Nieuw Zeelandse productie), dus mijn trip zou op een goede manier worden afgesloten. In de ochtend eerst nog een laatste keer de stad Auckland doorgelopen en wezen lunchen. Omdat ik verkeerd gelegen had de nacht ervoor en erg veel last had van mijn nek, ben ik daarna maar even gaan liggen. Uiteindelijk ben ik, met iemand van mijn hostel, rond 18.00 richting stad gelopen en heb eerst mijn kaartje opgehaald. Daarna zijn we even wat gaan eten. Voor mij werd dat een heerlijke Chicken Korma, met naan brood, bij de indian (ja het kon ook niet anders he). Rond 19.00 ben zijn we naar het theater gelopen en is mijn hostelgenote doorgelopen, terug naar het hostel. The Civic is een groot theater, welke ruim 2200 mensen kan plaatsen. S ochtends had ik al gehoord dat het er erg mooi uitzag en mezelf dus ook even tijd moest gunnen om binnen te kijken. En inderdaad, het zag er indrukwekkend uit, in egyptysche stijl; over pilaren en egyptysche beelden, met een achtergrond van blauw, groen of rood licht. Een stuk indrukwekkender dan de meeste theaters in Nederland.
Rond 19.15 mijn plekje in de zaal opgezocht; rij 6 in het midden, niet verkeerd dus. Ik had van te voren niks over de show gelezen en had deze nog niet gezien, dus was het afwachten wat ik ervan zou vinden. Nog even aan de praat geraakt met de man naast me. Hij kwam voornamelijk voor Annie Crummer. Dit is schijnbaar een erg bekende Nieuw Zeelandse atiest (heeft oa het voorprogramma verzorgd van Micheal Jackson e.a.). Overal werd er dan ook volop reclame gemaakt over het feit dat zij in de musical meespeelde.
Om 19.30 begon de show en ik moet zeggen; ze hadden goed uitgepakt voor een show die maar 2 weken zal draaien. Het aanblik deed niet onder voor menig Nederlandse grote show. Bij de ingang van de zaal stond al een bord dat, wegens de thema's die behandeld worden en het taalgebruik de show niet geschikt was voor mensen onder de 15. In 1980 toen de musical geschreven werd, zal het ook best wat provocerend zijn geweest met thema's als HIV en Aids, homofilie etc. En inderdaad er waren ook wat grove stukken in de musical.
Opvallend was dat Annie Crummer, waarmee zo groot reclame gemaakt werd, maar een relatief kleine rol had als Joanne. Dat zal wellicht een aantal grote fans zijn tegengevallen. Mijn buurman de eerste helft in ieder geval wel. De tweede helft had zij overigens meer tekst.
De opzet van deze musical was grootster aangepakt op een of andere manier dan Miss Saigon in Wellington, of dat leek zo doordat het al een veel groter en indrukwekkender theater was.
Het verhaal zelf was goed, maar ik heb betere musicals gezien. Toch was het zeker geen slechte musical, wat ook te wijten was aan de lekkere songs en het acteer en zangtalent van toch wel een aantal van de artiesten. De twee hoofdrolspelers Michael Murphy (Roger David) en Kristian Lavercombe (Mark Chen), waren zeker niet slecht en vooral Rebecca Wright (Mimi Marquez) had een prachtige stem. In het begin vond ik dat er qua zang soms wat ingehouden werd, alwaar ik de artiesten zelf liever wat volleruit had horen zingen. Zoals gezegd staat de show echter maar 2 weken, waardoor ik vind dat ze een prima en hoogwaardige show hebben neergezet, met serieuze thema's, maar ook met humor. Een verhaal waarvan ik vond dat het het vooral moest hebben van het talent, wat ik deze avond zeker gezien heb en het werd dus een gezellige en goede avond uit. Al met al heb ik dus genoten.
De volgende musical is weer in Nederland, daar ik vanmiddag aan mijn terugvlucht begin!

Het einde inzicht...

Niet van mezelf, maar van mijn reis in Nieuw Zeeland. Een reis die me niet gebracht heeft wat ik van te voren had verwacht, maar waarin ik wel bepaalde keuzes heb kunnen maken voor de nabije toekomst, waardoor de reis uiteindelijk dus niet voor niets is geweest. Wat is er dan een hoop verandert, in een relatief korte tijd...
Ik denk trouwens, achteraf gezien, dat ik bepaalde keuzes in Nederland niet had kunnen maken en dat ik daar deze ervaring voor nodig had. Elke reis leer je toch weer een beetje meer over jezelf en hoe je in het leven staat!
Veel mensen vragen me of ik zin heb terug te gaan naar Nederland. Het antwoord op deze vraag is Ja en Nee tegelijk. Natuurlijk was ik liever naar Australie gegaan, om daar mijn leven op te bouwen, dat was in eerste instantie het doel en is ook lange tijd een droom van mij geweest. Aan de andere kant, nu het zo gelopen is zoals het is, ben ik (hoe dan ook) toe aan het opbouwen van een toekomst, ook al is dat in Nederland. Ik merk dat ik graag reis, maar wel vanuit een thuis basis en dat ik niet meer zomaar een paar jaar zou willen reizen, zonder deze vaste basis. Daarnaast merk ik dat het slapen in dorms me meer tegenstaat dan 6 jaar geleden. Het is prima te doen, maar ik heb nu (meer dan toen) de behoefte aan wat meer mijn eigen ruimte en privacy. Dus ja ik kijk er naar uit dat ik naar huis kom over 2 dagen, maar ik had natuurlijk liever het vliegtuig gepakt naar Australie.
Toch heb ik wel zin om mijn leven op te pakken in Nederland. Ik heb erg veel zin in het starten van mijn theateropleiding, in het zoeken naar een leuk appartementje voor mezelf en uiteindelijk in het zoeken naar leuk werk (ja dat hoort er ook bij he).
Een toekomst is wat je er zelf van maakt en dus maak ik er maar het beste van. Op dit moment ga ik een toekomst opbouwen in Nederland, ervan uitgaande dat daar mijn toekomst ligt. Je weet echter nooit wat er nog allemaal gaat gebeuren. Niemand weet dat, ik dus ook niet. Vooralsnog ligt er een opleiding van 3 jaar voor de boeg, waar ik eventueel ook wel wat mee wil gaan doen.
Wat betreft de droom om naar Australie te gaan? Het is de vraag of dit ooit realiteit gaat worden. Dat zal ook aan DIAC liggen, maar op dit moment heb ik me voorgenomen om me te richten op het hier en nu, op de komende jaren die zeker in Nederland liggen, doordat ik een drie jarige opleiding ga volgen. Ik kan niet zeggen dat ik de hele droom opgeef, aangezien ik mijn aanvraag gewoon door laat lopen. Toch denk ik dat, met het verstrijken van de tijd, deze droom langzaam aan ook aan kracht verliest. Je kan niet blijven rekenen op iets wat wellicht niet kan. Ik weet dat ik eerder heb gezegd dat ik deze droom opgeef (daarom zeg ik dat niet nogmaals, je weet tenslotte nooit wat de toekomst brengt), maar ditmaal heb ik een nieuwe droom gecreert, door te beginnen aan een theater/ acteeropleiding. Ik ga me dus richten op de dingen die zeker kunnen, op het opbouwen van een leven in Nederland en wie weet wat er allemaal nog op mijn pad komt in een later stadium van mijn leven! We zullen zien...

Terug in Auckland

Op 16 april was het zover. Na mijn reis door Wellington, Napier en MT Maunganui, was ik weer terug in Aukland. Eerst zou ik een weekje gaan WWOOF'en in Avondale, Auckland en daarna had ik nog 5 dagen "vakantie" in Auckland. 16 April ben ik rond 15.30 richting mijn nieuwe WWOOF adres vertrokken. Helaas was de buschauffeuse niet al te vriendelijk. Toen ik vroeg of ze me wilde laten weten als ik mijn stop bereikt had, gaf ze te kennen dat ik zelf maar moest kijken, want zij moest op de weg letten. Nauw moe! Maar goed dat ik de stop wel zag en op tijd kon drukken, vriendelijk is anders. Aangekomen bij mijn WWOOF adres, leek er niemand thuis, maar na ongeveer 10 minuten bleek Gabriella zich in de tuin te bevinden. De tuin was echter zo groot dat ze me niet eerder was opgevallen en ik haar schijnbaar ook niet. Na het huis en de tuin bezichtigd te hebben en me te hebben geinstalleerd (heerlijk weer een kamer voor mezelf) gaan eten. Toen bleek dat de dag erna nog 2 WWOOF'ers zouden komen, een jong stel uit Duitsland. Ik zou de eerste dagen voornamelijk in huis werken. Uiteindelijk bleken die paar dagen de hele week te worden en heb ik niks in de tuin gedaan. Jan en Nana hebben juist de hele week in de tuin gewerkt. Ik heb de hele eetkamer gescheurd en geverfd; muuren, raamkozijnen, plaffond en kasten. Prima werkje, zeker voor 4,5 uur per dag (werkdagen waren van 7.30 t/m 12.00). Ondanks dat dit toch niet is wat ik me bij werk in een tuin voorstel. Ikzelf vond het beter dan het werken in de tuin, maar kan me voorstellen dat niet iedereen blij zou zijn geweest met deze ervaring. Verder was het prima vertoeven hier. De maaltijden, zowel lunch als diner, waren heelijk. Het enige nadeel was dat iedereen een eigen tv had en je daardoor veel op jezelf angewezen was. Gabriella ging na het eten gelijk naar haar huiskamer en Nana en Jan gingen ook vaak naar hun kamer (soms hebben we eerst nog een tijdje staan kletsen). Hetzelfde geld eigenlijk voor de tijd tussen de lunch en de avondmaaltijd. Ook deze moest ik veelal alleen invullen, wat overigens best te doen was, maar voor mij toch niet helemaal het doel van WWOOF'en (juist meer contact met locals) nastreeft. Een middag heb ik met Lea afgesproken, waarmee ik in het begin van mijn reis de Kiwi Cowboy cursus heb gedaan. Samen zijn we wat gaan eten en hebben bijgekletst wat we allemaal gedaan hebben de afgelopen tijd. Verder heb ik veel rondgelopen en naar de bilbiotheek geweest. Gezien het feit dat Avondale een High Crime area was en ik me niet geheel veilig voelde op straat, ben ik na de avondmaaltijd steeds maar binnen gebleven, wat me ook wel werd aangeraden.

Na een week verfen, spelletjes doen op de computer en rondlopen door Avondale en nabijgelegen stadsdelen van Auckland, was het zaterdag 24 april tijd om terug te gaan naar Auckland centrum, naar Freeman's Lodge, het hostel waar ik mijn reis ook was begonnen. En daar ben ik dus inmiddels weer. Zaterdag heb ik nog wat laatste souvenirs gekocht. Het was lekker weer, dus lekker buiten gebleven. Doordat het zondag ook nog goed weer was (vreemd om in de hersft, terwijl de blaadjes verkleuren en van de bomen vallen, in een korte broek en hempje rond te lopen), heb ik zondag de Ferry naar Devonport genomen. Daar heb ik eerst MT Victoria beklommen, wat heftiger klinkt dan het is, het was namelijk maar een 15 minuten lopen. Daarna heb ik het centrum van Devonport bekeken en ben ik in het zonnetje, in een park gaan liggen. Nadat ik de ferry terug had genomen ben ik nog gaan wandelen langs de waterkant van Auckland, een mooi en rustig gebied, met cafeetjes en eetgelegenheden. Maandag ben ik naar Parnell en New Market gelopen, 2 stadsdelen waar je heerlijk kon shoppen, maar gezien het feit dat ik al meer dan genoeg mee moet sjouwen naar Nederland, alleen maar gekeken en niet geshopt. Dit was ongeveer 3 uur lopen in totaal, dus daarna lekker relaxed in mijn hostel en s avonds een heerlijk indisch gegeten in de foodcourt. Foto's van de laatste dagen staan helaas nog niet op mijn laptop.
Vandaag is het helaas meer regenachtig, waardoor ik vanmorgen even met 2 kamergnoten de stad in ben geweest, ergens wat gelunched heb en vast ben begonnen mijn tas in te pakken. Veel dingen neem ik niet meer mee, om zo te bezuinigen in gewicht. Ik mocht immers 25kg meenemen toen ik hierheen kwam, maar mag maar 20 kg mee terug nemen en gezien het feit ik ook nog wat souvenirs heb gekocht is het passen en meten. Ik heb geen weegschaal, dus overmorgen op goed geluk naar het vliegveld. Vanavond ga ik nog een hapje eten en morgen lekker relaxen, ergens lunchen, ergens een hapje avond eten (voorlopig laatste maal bij een indian) en dan s avonds naar Rent. Overmorgen stap ik alweer op het vliegtuig, op weg naar Nederland. Waar zijn de afgelopen 3 maanden toch gebleven?

Napier en Mt Maunganui

Zo, na Wellington was het dan tijd voor Napier. Napier is de Art Deco capital of the world, wat te zien is aan de bouwstijl, waarin alle gebouwen zijn gebouwt. Ik had ruim voldoende tijd in Napier, 3 dagen, om lekker rond te kijken. Uiteindelijk heb ik voornamelijk langs het strand en door het stadje gewandelt. De eerste avond de zon onder zien gaan, wat een mooi gezicht was. Daarnaast was er gratis internet in het hostel, en gratis WIFI, waar ik ook gretig gebruik van heb gemaakt. Kamers en appartementjes zijn bekeken, nog wat vacatures gezocht etc. Ja langzaam aan moet ik me toch weer gaan voorbereiden op mijn terug keer naar Nederland.
Na 3 dagen Napier was het tijd voor MT Maunganui. MT Maunganui was een grotere plaats als ik me had voorgesteld. Ik zou hier 2 nachten blijven. De eerste avond met Nyssa (Canada) het stadje ingegaan en uiteindelijk geeindigd met Fish and Chips (lekker Nieuw Zeelands). De volgende dag Mt Maunganui bewandelt. Vanaf het hostel was dit een bijna 2 uur durende tocht, de berg zelf kostte maar 30 tot 45 minuten. Een mooie wandeling en het weer was heerlijk. Om 9.00 was het al lekker warm. Dan merk je wel dat je weer op het Noordereiland bent. Alhoewel het weer hier ook erg wisselend is en het, vooral s avonds toch wel erg kan afkoelen.
Na Mt Maunganui in het hostel gaan lunchen en daarna terug gelopen richting strandje. Aangezien ik vanaf vandaag gezond ga WWOOF'en en dus ook gezonder ga eten, heb ik me gister getracteerd op een laatste ijsje voor mijn WWOOF'en. Een heerlijk zelfgemaakte wafel, met een bolletje Hockey Pockey ijs en een bolletje (lees; in Nieuw Zeeland zijn het geen bolletjes, maar bollen) marshmellow coconut icecream, met cream en chocoladesaus. Vanaf nu ga ik ook weer een week gezond leven. Daarna nog even met een hostelgenootje gepraat en op tijd naar bed gegaan.

Vanmorgen zijn we alweer op tijd naar Auckland vertrokken, alwaar ik nu weer ben aangekomen. Terug vanwaar het allemaal begon... Ik wacht nu totdat ik naar mijn WWOOF adres kan (neem om rond 16.00 de bus). t/m 24 april zal ik gaan WWOOF'en, bij een gepensioneerde lerares in kunstzinnige vormgeving. Zij heeft een grote tuin en heeft hulp nodig bij het tuinieren. Dat ga ik dus een weekje doen. Na die week ga ik terug naar mijn eerste hostel: Freeman's Lodge, om de laatste 5 dagen van mijn reis door te brengen, alvorens ik naar huis vlieg.

Na mijn WWOOF'en zal ik weer een update plaatsen, daar ik in Freemans lodge toch gratis internet heb. Mailtjes lees ik tussendoor, daar ik tijdens het WWOOF'en wel een keer naar de bibliotheek ga om mn mail te checken...

Tot dan!

En nog een nieuw kindje...

Terwijl ik weg bent, regent het babietjes en komen ze allemaal terwijl ik op reis ben! Daar een vriendin van mij nu ook is bevallen van een mooie dochter Benthe!

Lia en Ernst, via deze weg wil ik jullie heel veel geluk wensen met jullie dochter Benthe. Ondanks de hectische en waarschijnlijk stressvolle start is ze nu lekker thuis en kunnen jullie, als nieuw gezinnetje, van elkaar gaan genieten. Zodra jullie lekker aan elkaar gewent zijn en gesetteld zijn als nieuw gezinnetje en ik weer in het land ben, kom ik zeker een keertje langs om jullie dochter te bewonderen en bij te praten. Daar maken we over een tijdje wel een keer een afspraak voor. Allereerst; geniet van elkaar en van het feit dat Benthe lekker thuis is. En we houden sowieso contact via mail (alhoewel ik over 2 weken ook alweer zo goed als naar Nederland vlieg).

Liefs, Femke

Picton en Wellington

Na mijn WWOOFen in Blenheim dus weer naar Picton gegaan, voor een nachtje. Picton is een leuk klein plaatsje en het hostel waar ik verbleef was erg goed; gratis internet en wamre chocolademouse met ijs elke avond. Genoeg redenen dus om nog een nachtje te gaan. Omdat de ferry de 9de pas om 2.25 vertrok ben ik samen met Stefano (Engeland) en Elina (Zweden) nog een wandeling gaan maken in Picton. Erg mooi en het weer was geweldig.

Daarna, na een omweg langs de subway voor lunch, richting de ferry vertrokken. De tocht naar Wellington duurt ongeveer 3 uur en het begin is erg mooi, maar daarna zijn we naar binnen gegaan en hebben heerlijk op de stoelen gelegen. Rond 18.00 kwamen we in Wellington aan, alwaar we de bus namen naar ons hostel. Een ritje wat eigenlijk maar een kwartiertje had hoeven te duren. Echter vergat onze buschauffeur te zeggen waar we de bus uit moesten en dus hadden we een rondtour (in het donker) door Wellinton voor meer dan een uur. Wij hadden geen haast en waren dus ook niet geirriteerd en de buschauffeur leek het gezelschap wel gezellig te vinden en toen we dan uiteindelijk (rond 19.45) de bus uitgingen, kregen we een dikke knuffel.
10 April was de dag dat ik smiddags naar Miss Saigon zou gaan. Met Stefano had ik afgesproken hem al om 11.00 te zien en samen de stad even in te gaan en s avonds, als de ferry van Elina ook was aangekomen, zouden we met zijn drieeen een hapje gaan eten. Het was ook de verjaardag van Elina, dus dat kon mooi gevierd worden.
De musical was erg mooi, evenals de plek die ik had geboekt; rij A, stoel 22, wat in het ST James Theatre bij Miss Saigon neerkwam op de eerste rij, bijna in het midden (een soort wat ik in Nederland gewent ben haha). Een mooi, maar ontroerend en, voornamelijk op het einde, wat dramatisch verhaal. Het was een Nieuw Zeelandse productie, geen internationale productie wat het, als je op reis bent in Nieuw Zeeland, wel extra speciaal maakt. Voornamelijk de drie hoofdrolspelers waren erg goed, zowel vocaal als op acteergebied. Ik heb wel het idee dat Nieuw Zeeland minder financiele middelen heeft, waardoor op sommige gebieden de musical qua kwalitiet wat minder is dan in Nederland. Zo was de helicopter prima, meet niet van hoogstaande technische kwaliteit. Daarnaast had het kindje geen tekst, maar leek er ook weinig gedaan te zijn met zijn acteren, waardoor hij nu meer achter volwassenen aanliep. Toch was het verder een erg goede musical, met goede musicalartiesten en een mooi verhaal. De 2,5 uur waren dan ook snel om.
Na de musical ben ik met Elina en Stefano bij Tulsi gaan eten. Ik moet eerlijk bekennen; een van de betere indian restaurants waar ik heb gegeten. Het was heerlijk. Ikzelf had chicken Korma en een knoflook Naan brood. Nadat we allemaal vol zaten hebben we toch allemaal nog een Naanbrood besteld, alleen omdat het zo lekker was. Dat wordt in Nederland zeker een keer naar een lekker indiaas restaurant...

Inmiddels ben ik in Napier aangekomen, alwaar ik nu echt de laatste fase van mijn reis inga, aangezien ik 14 april naar MT Maunganaui vertrek, de laatste plek waar ik stop, alvorens ik weer terug ben in Auckland.

Willing Working On Organic Farms; Farmstay Blenheim

Op 31 Maart kwam ik om 11.00 in Blenheim aan. Dit is de plek waar ik zou gaan WWOOF’en. WWOOF betekend Willing Working On Organic Farms en houdt in dat je tegen kost en inwoning, voor 4 tot 6 uur per dag werkt. Je krijgt dus niet in geld betaald, maar hebt geen kosten doordat je accommodatie hebt en er voor eten wordt gezorgd. Daarnaast is het voornamelijk een goede ervaring, daar je bij mensen van het land zelf inwoont. Ik had een aantal uren in Blenheim, voordat mijn WWOOF hosts me zouden ophalen, dus mijn tas bij de information centre neergezet en Blenheim in gegaan. Een leuk klein stadje. Om 15.00 werd ik opgehaald door Sharyn en Neville, mijn WWOOF hosts. De boerderij waar ik zou gaan werken, richt zich voornamelijk op groente voor de farmers market. Daarnaast hebben ze 6 stieren en free range chickens. De afgelopen 7 dagen heb ik me voornamelijk bezig gehouden met de groentes; onkruid wieden (bij hand), wortels uitdunnen en plukken, de tomatenplanten checken en eventueel wegdoen, composthoop omgooien etc. Daarnaast had ik de schone taak om de wormfarm uit te graven, aangezien de wormen gingen verhuizen en dus daarna ook geholpen met het vernieuwde onderkomen. Ook heb ik de wormen een paar dagen eten gegeven (koeienstrond, papier en afvalresten van de groente en fruit). De hosts waren aardig, dus dat scheelt altijd wel een hoop. Ik werkte 4,5 tot 5 uur per dag (al hielp ik daarnaast ook mee met eten koken en afwassen) en dus was ik de middagen vanaf een uur of 13.00 vrij. Ik ben een aantal keren naar Renwick gefietst, wat me ongeveer een uur kostte (heen en terug) en heb Sharyn en Neville opgezocht op de farmers market, een kleine 1,5 uur fietsen. Toen kon ik gelukkig met het mee terug rijden en zijn we ergens gaan lunchen. Het eten was goed, weer eens wat anders dan wat je in hostels eet. Vaak hadden we wat lekkers na, veelal Hockey Pockey ijs (Nieuw Zeelands geheime recept), soms vergezeld van een heerlijk gebakken eigen gemaakte cake. Geen nood, voor een ieder die dit leest; ik heb wat recepten overgeschreven, dus ik ga ze uitproberen!Na een week van werken, moest ik vandaag afscheid nemen van het leven op de boerderij en was het tijd om naar Picton terug te gaan, alvorens ik morgen de ferry naar Wellington neem. Toevallig kwam ik een oude bekende tegen, van de Nelson/ Queenstown periode en dus heb ik iemand hier om mee op te trekken. Overmorgen gaat het dan eindelijk gebeuren; mijn eerste musical in Nieuw Zeeland; Miss Saigon. Hier heb ik, uiteraard, erg veel zin in! Daarna trakteer ik mezelf op een etentje, waarschijnlijk iets Aziatisch (indian of thai). Na Wellington heb ik alleen nog stops in Napier (11 t/m 14 april), MT Maunganui (14 t/m 16 april) en dan Auckland. In Auckland ga ik nog een weekje WWOOF’en, van 17 t/m 24 april, alvorens ik van mijn laatste 5 dagen ga genieten, in Auckland. Op 29 april vlieg ik alweer terug naar Nederland. Time flies when you’re having fun! Gelukkig kan ik nog drie weken genieten van dit mooie land, al moet ik zeggen dat ik ook wel weer uitkijk naar het opbouwen van een leven, al is het dan in Nederland. Niet elke dag mijn tas meer in/ uitpakken, niet elke keer opnieuw vertellen wie je bent en waar je vandaan komt, een eigen kamer etc. En natuurlijk het zien van familie en vrienden, ook een klein detail haha!