Wachten

Het is vandaag 1 December 2008 en vandaag ligt mijn visum aanvraag alweer precies 5 maanden bij DIAC. Niet dat er hierdoor iets nieuws te vertellen is, want ik wacht nog steeds. Ik vermoed dat ik nu ongeveer op de helft zit en dat ik geduldig nog een tijdje door kan wachten en ik denk dat ik de uitslag betreffende mijn visum in of net na mijn vakantie ergens kan verwachten. Het vervelende van deze periode is dat er gewoon helemaal niks gebeurt. Geen nieuws dus en dat zo'n 10 maanden lang. Gelukkig is dit de maand van de feestdagen en meestal gaat december, mede hierdoor wel snel. Ik heb, eind december, toch een aantal extra dagen vrij rond de kerst, wat wel even lekker is. Het doen van mijn medicals en het aanvragen van mijn bewijs van goed gedrag stel ik zolang mogelijk uit, al zal ik hiermee uiterlijk in Februari wel aan de slag gaan. En dan is er dus wel iets te vertellen.
Het duurt ook nog even 4,5 maand eer ik op vakantie ga naar Afrika, waar ik erg veel zin in heb. Heerlijk 24 dagen door Zuid Afrka, Mozambique, Malawi en Zambia trekken en vooral heel veel zien. Lekker even 3,5 week vrij zijn en genieten van zon, cultuur, flora en fauna. Voor mijn vakantie ga ik, eind Maart, ook nog naar de Australia Fair. Even lekker een dagje Australie in eigen land. Even de sfeer nog een keer proeven en de hele dag entertainment in "Australian style". En voor ik het weet heb ik dan het betreffende mailtje van DIAC in mijn mailbox zitten, hopelijk ditmaal met positiever nieuws dan de vorige mail van hen.

geboekt

Nou gister was het zover, eindelijk heb ik te horen gekregen dat mijn vakantie aanvraag voor april/ mei is goedgkeurd. Dit betekende dat ik mijn vakantie kon gaan boeken en dat heb ik dan ook maar gelijk gedaan.
18 april zal ik naar Johannesburg vertrekken en van daaruit reizen we via Mozambique en Malawi, naar de eindbestemming Zambia. In elke land bezoeken we een Nationaal Park om de Big Five en alle andere flora en fauna te spotten. We verblijven meestal 2 nachten in een nationaal park en doen dan meerdere Game Drives. In Mozambique zetten we, daarnaast, onze tenten ook regelmatig op, op of zeer dichtbij het strand, en kunnen we gaan duiken en snorkelen.
Natuurlijk wil ik ook heel graag de enorme Walvishaai gaan spotten. In Malawi staan we aan het enorme Malawimeer.
Al met al moet dit dus een prachtige reis gaan worden. Ik ga met Djoser en ongeveer 3 weken voor vertrek krijg ik een lijst van mensen welke bij mij in de groep zitten. Op 11 Mei kom ik om 5.30 weer op schiphol aan.

Ik hoop dat ik mijn visum voor mijn vertrek heb gekregen. Het zal erom spannen. Momenteel duurt een visum aanvraag ongeveer 9 maanden. Op 1 april ligt mijn visumaanvraag 9 maanden bij de DIAC. Van 18 april t/m 11 mei heb ik nauwelijks internetmogelijkheden en dus niet veel de tijd om te kijken of ik al het mailtje van DIAC heb. Maar goed, anders is het een leuke verassing voor als ik thuiskom (misschien zijn er op de luchthavens mogelijkheden, daar ik op Nairobi waarschijnlijk op de terugweg 6 uur moet wachten voor de aansluitende vlucht naar Amsterdam)... Gelukkig zijn ze inmiddels wel bezig met de visumaanvragen, aangevraagd in 2008 (zijn momenteel bij de aanvragen van Januari).

Nog een droom...

Vorig jaar kreeg ik in September te horen, dat ik gepooled was voor een skilled migration visum voor Australie. Een jaar later ligt mijn nieuwe visumaanvraag alweer ruim 2,5 maand in Australie. Wat gaat de tijd toch snel.
De eerste weken zat er weinig schot in de aanvragen die werden behandeld en bleef de datum op 21 November staan. Inmiddels zijn we in 2 weken tijd van 21 November, via 28 November aanbeland op de aanvragen van 3 December 2007. Wat een vaart... Voor mij zou dit inhouden dat ik nog zo'n 7 maanden zou moeten wachten op mijn visum en dat deze rond april 2008 zou moeten worden toegewezen. De vorige periode heb ik rond de 10 maanden gewacht op de uitslag en het ziet ernaar uit dat het nu ongeveer even lang zal gaan duren. Maar goed dat ik ditmaal geen haast heb.
Inmiddels heb ik wel andere plannen gesmeed. Al langer dan mijn droom om in Australie te wonen, heb ik de droom een reis te maken door Afrika. Na mijn emigratie zal dit er voorlopig niet inzitten (al wordt Azie vanaf daar weer beter bereikbaar) en dus heb ik bedacht dat dit dan maar voor mijn emigratie moet gebeuren. In eerste instantie was het plan om van 10 Januari t/m 2 Februari door Zuid Afrika, Mozambique, Zambia en Malawi te trekken, maar omdat dit problemen geeft op het werk, kan het zomaar zijn dat dit plan wordt verplaatst naar April (dan ga ik van 18 April t/m 10 Mei). Het is even in de buidel tasten en inleveren in geld wat eigenlijk voor de emigratie was bedoelt, maar met een beetje geluk, zou dit mijn emigratie niet hoeven te vertragen en zou ik eventueel nog steeds begin 2010 kunnen vertrekken, zij het een klein beetje lichter in de portemonnee. Het maakt het wachten wel wat dragelijker en het is weer iets om naar uit te kijken, iets wat binnenkort qua datum vaststaat en wat binnen afzienbare tijd zal gaan plaatsvinden. Daarna wordt het natuurlijk hard sparen voor mijn eventuele vertrek naar Australie in 2010.

twee jaar...

Ongeveer twee jaar geleden ben ik begonnen met de aanvraag van mijn visum. Wie had kunnen denken dat ik daar, ruim twee jaar later, nog steeds mee bezig zou zijn? Ik destijds in ieder geval niet.
Twee jaar is een lange tijd en er is de afgelopen jaren dan ook best veel gebeurt. Het eerste jaar was ik voornamelijk bezig met mijn visumaanvraag en mijn leven stond dan ook vooral in het teken van `emigratie`. Het afgelopen jaar stond mijn leven vooral in het teken van `verandering`. Het begon natuurlijk allemaal op het moment dat ik hoorde geen visum te krijgen. Mijn hele toekomst veranderde daardoor. Mijn vakantie die ik daarna plande werd wegens geldgebrek ingekort. Eenmaal terug in Nederland kon ik gelukkig weer snel gaan werken bij dezelfde stichting (alleen een andere afdeling) en voor mijn vakantie had ik al een kamer geregeld. Gelukkig vond ik al snel een nieuw studioappartementje wat ik volledig opnieuw kon inrichten en uiteindelijk heb ik weer gesolliciteerd op mijn oude baan en ben daar weer (terug) aangenomen.
Ook in mezelf merk ik veel omslagen. Eerst vollop bezig zijn met mijn emigratie, als dat niet doorgaat twijfelen over nogmaals een visumaanvraag indienen of niet, daarna duidelijk beslissen dat ik mijn leven in Nederland wil gaan opbouwen (en dit ook uitvoer) en mijn Australie avontuur laat voor wat het is en nu toch weer bezig zijn met een visum.
Uiteindelijk is je droom loslaten moeilijker dan ik in eerste instantie dacht. Zeker nu mijn leven weer wat meer op orde is, merk ik dat de droom gewoon ergens achter in mijn hoofd blijft spoken en zich regelmatig ook naar voren weet te dringen. Wel vervelend als je net weer terug bent op je oude werk (gelukkig ga ik op zijn vroegst pas over 1,5 jaar weg) en je net weer een heel huis opnieuw hebt ingericht (gelukkig is dat materieel). Maar zijn dat redenen om het uiteindelijk niet te doen? Het antwoord blijft `nee`, hoe vervelend ook. Ja als ik dit van te voren had geweten had ik bepaalde dingen anders aangepakt en was ik waarschijnlijk niet terug gegaan naar mijn oude baan (alhoewel ik erg blij ben daar nu wel weer te werken). Ik had waarschijnlijk een grote kamer gehuurd ipv een studioappartementje en gezorgd voor tweedehands spullen. Aan de andere kant heb ik nu een leuk appartementje en leuk werk, best belangrijk voor 1,5- 2jaar.

If the world say's give up, you should try it one more time...

Het is Juli 2006 als ik besluit dat ik misschien voor langere tijd terug wil naar Australie. Al snel heb ik het besluit genomen dat ik een Skilled Independent Visum aan ga vragen, waarmee je erg flexibel bent en kan gaan wonen en werken in Australie. Mijn oog valt op Perth. Een mooie stad aan de Westkust, met een heerlijk klimaat.
Maar dan komt de ellende. Een visum is niet iets wat je zomaar even aanvraagt. Je krijgt te maken met meer bureaucratie dan je in eerste instantie voormogelijk houdt en sommige gegevens schrijf je wel 20x op.
Toch loopt mijn aanvraag van mijn visum voorspoedig. Na in het begin door de bomen het bos niet meer te zien, raak je langzaam maar zeker vertrouwd met woorden als: Skills Assessment, IELTS test, Medicals etc. Langzaam maar zeker lijk ik steeds meer te weten wat ik wanneer moet doen, want bij een visumaanvraag komt meer kijken dan alleen de aanvraag zelf. Mijn uiteindelijk visumaanvraag is op 27 November 2006 bij DIAC (Department of Immigration and Citzinship) aangekomen. Mijn diploma's waren daarvoor al goedgekeurd en mijn engelse test was voldoende.
En dan breekt het lange wachten aan. Maanden lang hoor je niks en kun je alleen maar wachten. Ondertussen heb ik wel nog even een medische test afgelegd (was ook goed) en een bewijs van goed gedrag opgestuurd. Daarna is het weer wachten en toen ineens, in September 2007, kreeg ik het verlossende antwoord van de DIAC. Het was echter niet de "visum approved" reactie welke ik had verwacht. Nee mijn visum was gepooled. Ik voldeed niet aan de eis van drie jaar werkervaring in het beroep Welfare Work, want (om het even makkelijk te maken) is gehandicaptenzorg wel Welfare Work, maar valt het niet onder het specifieke beroep van Welfare Worker en in de jeugdpsychiatrie had ik maar twee jaar en zeven maanden werkervaring. Dus dan wordt je visum, een jaar werk en het kost een vermogen, zomaar afgekeurd op een paar maandjes werkervaring. En dan is het niet zo dat je even een paar maanden gaat werken en dan alsnog je visum krijgt. Nee, als je nog in aanmerking wilt komen voor een visum begint de hele riedel van voor af aan.
In eerste instantie heb ik toen ook bedacht dat ik het erbij zou laten zitten. Ik zou mijn leven hier weer gaan oppakken. En dat heb ik ook gedaan en doe ik nog steeds. Echter heb ik wel besloten mijn visum toch opnieuw aan te gaan vragen. Niet dat ik zo snel mogelijk weg wil en ik weet niet eens zeker of ik wel echt wegga, maar meer om de deur open te houden naar de droom die nog steeds niet helemaal is verdwenen. Op dit moment is mijn Engelse test nog geldig, evenals mijn certificaat dat mijn diploma's goed zijn gekeurd voor het beroep van Welfare Worker. Dat scheelt toch weer geld en deze zijn maar twee jaar geldig, mijn aanvraag moet dus voor November 2008 bij de DIAC liggen, anders moet ik ook dit weer opnieuw doen.
Per 1 Juli 2008 heb ik dus toch opnieuw mijn visum aangevraagd. Ik verwacht deze niet voor Februari 2009 en als ik ga, vertrek ik waarschijnlijk niet voor December 2010, maar het houdt de deur open. Op dit moment heb ik een leuke baan en goed leven hier, dus dit zie ik meer als een investering in de toekomst. Want als ik mijn visum eenmaal heb, heb ik een aantal jaren de tijd om te vertrekken... Ik wil geen spijt krijgen dat ik het niet nogmaals heb geprobeert. Dan besluit ik tegen de tijd dat het zover is wel of ik ga of toch niet. Dan heb ik in ieder geval de keus.
Ik probeer het gewoon nog een keer en hopelijk krijg ik dan toch nog een mooie sticker in mijn paspoort en dan vertrek ik, willicht.... ooit naar Australie.