New Zealand, here I come

Zo, aangezien ik heb besloten me momenteel even niet druk te maken om mijn visum voor Australie en dat maar gewoon "even" af te wachten, kan ik me nu volledig concentreren op Nieuw Zeeland en me alvast orienteren op wat ik daarna wil doen, al weet ik van mezelf dat plannen constand kunnen veranderen.
En dus ben ik een beetje aan het rondkijken over de mogelijkheden die Nieuw Zeeland biedt. Een van de banen, waar ik me nooit zo in heb verdiept maar me wel erg aantrekkelijk lijkt, is werken als Youth Counsellor op een Cruise Ship. Je werkt dan in het animatieteam om de kinderen en jeugd te vermaken en ziet zo gelijk wat van de wereld. Sounds as my kind of job. Daarnaast verdien je redelijk goed (je maakt ook lange dagen), maar hebt ook geen kosten op het moment dat je aan het werk bent, daar je op de boot woont en dus hou je alles over wat je verdient.
Op de uren dat je niet werkt is er daarnaast genoeg te doen op de schepen. Ik moet zeggen dat dit idee me toch wel enthousiast maakt. Ik heb dan ook gereageerd op een advertentie waarin staat dat ze nu mensen zochten (dezelfde advertentie stond er een paar maanden daarvoor ook al op) om te vragen hoe dit te regelen is als ik daar in Februari aankom. Dat is altijd handig om te weten. Ik weet niet of dit is wat ik ga doen, maar dan weet ik maar vast hoe ik het kan regelen, mocht ik bij aankomst nog interesse hebben. Ze hebben vaak ook contracten voor 3, 4 of 6 maanden. Gezien de verdienste zou dit betekenen dat ik na het jaar Nieuw Zeeland makkelijk 2 maanden doo Laos en Vietnam kan reizen en wellicht is er ergens nog ruimte voor een retourtje Nederland.
Daarna zie ik wel verder. Momenteel zijn er, voor na mijn jaar Nieuw Zeeland voldoende opties, zowel in Europa als daarbuiten. Ik ben me daar een beetje op aan het orienteren, zodat ik weet wat de keus een beetje is, maar richt me in eerste instantie op mijn jaartje Nieuw Zeeland, want 4 maanden voor vertrek is alleen mijn visum en vlucht nog geregeld en ligt voor de rest alles open...

Veel ruis

Inmiddels is het nieuws op het Australie emigratie forum een beetje ingeslagen en zijn mensen die al een Case Officer hebben (normaal de laatste weken van het wachten), niet zeker van een snelle afhandeling en ook voor hen kan het nog maanden, wellicht jaren, duren eer ze aan de beurt zijn voor een visum.
Ik heb het nieuws een beetje laten bezinken en met mij zijn er door de nieuwe regelgeving vele gedupeerden. Ook met een State Sponsorship zal de visumaanvraag nu niet veel sneller gaan.
Er zijn 6 processen waar je in kan zitten en momenteel zit ik in catagorie 6 (de langzaamste) en met een State Sponsorship schiet ik maar 1 plaatsje op. Ook dan kan het dus nog jaren duren.
Ik ga nog wel proberen de State Sponsorship te bemachtigen, want elke vooruitgang is er op dit moment een. Daarnaast is Australie wel de economie die momenteel het snelst stijgt en dus weet je nooit of er niet binnenkort weer iets gaat veranderen.
Wel ben ik me aan het orienteren op wat ik eventueel kan doen na mijn jaar Nieuw Zeeland, aangezien de kans nu groter is dat ik dan min visum voor Australie nog niet heb. Op dit moment neig ik naar een Working Holiday visum voor Canada (volgens mijn broer is het Vancouver Island echt iets voor mij en ondanks dat Canada bepaalde maanden ook heel koud klinkt ziet het er inderdaad schitterend uit). Veel verder kijk ik nog niet, maar als het werkelijk nog 3 jaar duurt, wil ik misschien ook een paar maanden in Azie gaan reizen en wellicht nog tot ik mijn visum krijg in de UK gaan werken, of een project van een aantal maanden in het buitenland gaan doen. Het lijkt er dus op dat ik de komende jaren een soort Nomadisch bestaan ga leiden (klinkt wel grappig), totdat ik mijn visum voor Australie heb. In eerste instantie klonk dit niet zo aanlokkelijk, omdat je misschien toch ook wel iets op wil bouwen. Kijk ik echt goed naar mezelf, vind ik het heerlijk om in andere landen te reizen en te werken en denk ik wel dat het bij mij persoon past en langzaam maar zeker wen ik dan ook wel aan dit idee en kan ik er ook wel enthousiast over zijn. Natuurlijk is het een tweede keus, maar ik wil naar Australie en als dit dan wat later gebeurt, dan is dat zo en dan ga ik daarvoor gewoon nog veel zien van de wereld! Een working holiday visum voor Canada is echter wat moeilijk te verkrijgen, omdat ze daar maar een beperkt aantal Working Holiday Visa voor hebben. Maar ik wil volgend jaar zeker proberen zo een visum te bemachtigen. Voor mij is dat dan op het randje, aangezien je voor je 31ste een visum moet hebben, dus wellicht (als bij DIAC alles zo blijft lopen, alles kan natuurlijk binnen 3 jaar weer veranderen) pik ik nog een jaartje Canada mee. Gelukkig is het in alle landen mogelijk om in en uit te reizen waardoor ik ook nog eens een vakantie naar een ander land kan doen in die jaren of op bezoek kan komen naar Nederland.

We gaan het zien. Ik heb besloten me nu maar vooral te richten op Nieuw Zeeland. Ik ben vastbesloten uiteindelijk in Australie terecht te komen, maar met welke omweg dat zie ik wel. Zoals gezegd kan het zo weer veranderen dat ik er wel sneller kom en anders biedt de wereld genoeg mogelijkheden om een paar jaar vol te maken. En dus ga ik maar genieten van alles wat me te wachten staat en ga ik me nu maar verheugen op het feit dat ik in ieder geval naar Nieuw Zeeland mag. Want wat er ook allemaal te gebeuren staat; dat staat vast! New Zealand here I come (en een vakantie australie terwijl ik in Nieuw Zeeland zit, zit er ook wel in).

Loslaten of doorgaan?

Eigenlijk is die vraag erg makkelijk te beantwoorden. Ik heb al eerder gemerkt dat ik mijn droom om naar Australie te verhuizen niet kan loslaten... Nu zul je denken wat deze vraag dan wel in de titel van dit topic doet. Eigenlijk is het meer een symbool om aan te geven dat de dingen waarschijnlijk wederom veranderen en ditmaal wederom niet in mijn voordeel.
De voorrangslijsten gaan veranderen en de geruchten gaan dat dit betekend dat aanvragen van mensen die niet op een voorrangslijst staan niet voor 2012 aan de buurt zijn. Nou sta ik nu net op een voorrangslijst en ik zie dit ook niet snel veranderen. Ik had vorige week DIAC gemaild en in dat mailtje heb ik geschreven dat ik hoop dat ze ooit ook nog de aanvragen van mensen gaan behandelen die niet op een voorrangslijst staan, zeker van degene die voor al deze veranderingen hun aanvraag al hebben ingedient. Ik kreeg een reactie waarin in de laatste alinea stond dat ik het beste, om voor een visum in aanmerking te komen, een state, of beter nog, een employment visum kon aanvragen. Dat biedt dus weinig hoop en hierdoor lijkt het dat de geruchten toch wel enigzins kloppen.
De geruchten geven ook aan dat je met een State Sponsorship wel voorrang blijft houden, echter wordt die voorrang verlaagd, daar mensen met een State Sponsorship en CSL ook nog eens voor. Nu zet ik op dit moment echt alles op alles om een State Sponsorship te bemachtigen, want ik ga er vanuit dat, ondanks de voorrang wellicht iets minder wordt, dit wel echt de enige manier is om nog aan een visum te komen. Althans binnen afzienbare tijd.
Ik moet wel toegeven dat ik wel een beetje (understatement!!!!) boos ben op DIAC, aangezien ik vind dat ze dit niet kunnen maken. Tuurlijk weet iedereen die een visumaanvraag indient dat er veranderingen kunnen optreden, maar ik vind een verandering waarin je van 10 maanden wachttijd naar 4 jaar gaat echt een beetje vreemd. Mensen houden rekening met een bepaalde wachttijd en stemmen hun toekomst hierop af, maar schijnbaar heeft DIAC hier geen boodschap aan. Ik heb mijn baan inmiddels wederom opgezegd (goh Dejavu???) en een jaar visum voor Nieuw Zeeland, maar wat dan? Ik weet dat ik niet terug wil naar Nederland, maar wil ook niet steeds tijdelijk ergens blijven, nee ik wil juist ergens mijn toekomst op gaan bouwen. Het nadeel is dat ik dat toch echt in Australie wil doen. Ik weet helaas ook dat ik deze droom niet los zal kunnen laten...
Maar op dit moment weet ik ook even niet meer hoe ik die droom in vervulling moet laten gaan. Mijn enige troef, en gelukkig heb ik die momenteel nog, is om toch die State Sponsorship in de wacht te slepen...
Om die kans groter te maken, heb ik wederom gesolliciteerd bij de department for Child Protection. Je komt dan wel in een pool en hebt nog niet gelijk een vaste baan, maar gezien de functies waarop in solliciteer bijna altijd beschikbaar zijn, vind ik dat dit toch ook in mijn voordeel moet werken. Het nadeel is wel dat ik nu alle hoop op een State Sponsorship zet, waarvan ik weet dat de kans niet zo groot is dat ik hem krijg en waarvan ik ook niet weet dat, mocht ik hem alsnog wel krijgen, in hoeverre dat na alle veranderingen voordeel biedt. Maar goed elke voorrang is er een, zeker als ik in ieder geval tot 2011 in Nieuw Zeeland mag blijven. Mocht de nood echt hoog zijn kan ik daarna altijd een jaartje gaan reizen, naar de UK om te werken (tijdelijk) of op een Workig Holiday nog een jaartje naar Canada. Ja mogelijkheden zat, om me tijdelijk te vermaken. Maar helaas is dat niet wat ik eigenlijk wil!

Emigratie gericht weekend

Zaterdag 19 September
Dit weekend stond redelijk in het teken van mijn naderende "emigratie". Zo had ik zaterdagavond voor leden van het xpdite forum (Australie emigratie forum) een barbeque georganiseerd in strandtent Solbeach. Ongeveer drie jaar geleden had ik, samen met Chantal, eenzelfde uitje georganiseerd. Nu zit Chantal al lang en breed in Australie, dus heb ik het ditmaal zelf georganiseerd.
Vanaf 16.30 was het tijd om gezamelijk wat te drinken en om 18.30 zouden we aan tafel gaan. Met een redelijk groepje waren we al op tijd bij Solbeach en hebben we heerlijk van het weer genoten. Om net over 18.30 waren we helemaal compleet, met 21 mensen en konden we beginnen met de barbeque. Helaas was het eten, zeker qua hoeveelheid, er wel iets op achteruit gegaan, waardoor niet alle magen geheel gevuld waren. Maar gezellig was het in ieder geval wel!
Na het barbequeen, zijn we met degene die nog

aanwezig waren naar binnen gegaan en rond het

haardvuur gaan zitten. Ook daar werd er flink met elkaar gekletst. Feit is nou eenmaal dat andere toekomstige emigranten, je nou eenmaal beter begrijpen dan je naaste omgeving, hoe hard hun ook hun best doen om het te begrijpen.

Andere toekomstige emigranten, weten waarom je zoiets doet, zonder veel uit te hoeven leggen. Daarnaast begrijpen zij maar al te goed de frustraties die vaak gepaard gaan met een visum aanvraag. Om 23.30, nadat we geloof ik wel vijf keer aan hadden gegeven zo op te zullen gaan stappen, zijn dan met het laatste groepje ook gegaan. Ook buiten hebben we nog even staan praten, maar daarna was het toch echt tijd voor iedereen om naar huis of het geboekte hotel te gaan. Het was weer een geslaagde avond, waarin ik weer leuke nieuwe mensen heb ontmoet en weer lekker heb bijgekletst met oude bekende!

Zondag 20 September

Vandaag, zondag 20 September, kwam Marian langs, degene die voor Mouse wil gaan zorgen als ik vertrek. Ik wilde perse iemand die ik kende en Mouse niet op marktplaats (of een dergelijk forum) neerzetten, zodat ik zeker weet dat ze het goed krijgt. Ik heb Mouse niet horen klagen en dus denk ik wel dat het goed komt. Ik vind het heel erg dat ik haar niet mee kan nemen, maar gezien het feit ze dan 24 uur in een vliegtuig moet zitten en dan zes weken in qarantaine moet, in een kattenverblijf, terwijl ze heel erg bang is voor andere katten of honden, wil ik haar die stress niet aandoen. Gelukkig wil Marian haar graag in huis nemen en zo ben ik in ieder geval blij dat ze naar iemand kan die haar graag wil en waar ze haar verdere leven op een goede manier kan slijten. Niet een van de leukste momenten van mijn vertrek, maar wel een hele belangrijke. Waarschijnlijk vind ik het erger dan Mouse zelf!

Visumstress

Als je middenin de procedure zit om een visum voor Australie aan te vragen heb je hier, in meer of mindere mate, altijd wel een keer last van. Daarin ben ik zeker niet de enige (Rimko en Ingrid, ik heb jullie idee voor een blog ook even gebruikt...). In mijn geval, waarin niet alles geheel soepeltjes is verlopen de afgelopen vier jaar (jaja het is alweer vier jaar geleden dat ik aan mijn visum aanvraag begonnen ben) en het verloopt nog steeds niet soepeltjes. Dus dan heb je helemaal wel eens last van visumstress. DIAC werkt ook niet mee met alle veranderingen die zijn doorgevoerd de afgelopen tijd en wederom staan er veranderingen op stapel, welke nog niet geheel duidelijk zijn, maar wat wel weer veel onrust met zich meebrengt. Gaat het dan nog langer duren? Dat kan bijna niet, want ik lig al helemaal onderaan de stapel! Maar is het straks uberhaupt nog wel mogelijk een visum te bemachtigen? Al kan ik me ergens niet voorstellen dat dat zou kunnen, daar ik vind dat zulke veranderingen dan alleen doorgevoerd kunnen worden voor nieuwe aanvragen (wat tot voor kort ook eigenlijk het geval was; een verandering die doorgevoerd werd gold voor alle nieuwe aanvragen en niet voor de aanvragen die al binnen waren bij DIAC).
Voor mij is al duidelijk dat ik, zonder State Sponsorhsip, nog erg lang moet wachten op een visum. Dat gaat nog zeker een jaar tot anderhalf jaar duren, zij het niet nog langer. Zelf zou ik het liefst mijn 30ste verjaardag in Australie vieren en dus mijn visum voor Oktober 2010 hebben. Daar ik tot Februari 2011 in Nieuw Zeeland mag zijn, is mijn uiteindelijke doel een visum hebben voor Febriari 2011. Helaas is dat een doel waarin DIAC moet gaan werken en waar ik niks in kan doen.
Daarom zet ik weer alles om mijn kansen op een State Sponsorship te vergroten. Nadeel is dat je hier dan weer erg mee bezig bent en ondanks dat de kans klein is, ik toch daar mijn hoop op vestig. Echter is de kans dan weer groot dat de hoop wederom met een bericht vernietigd wordt. Dat is natuurlijk geen reden om op te geven en daarom ga ik wel door en blijf ik het proberen. Het is echter wel frustrerend dat het allemaal zo gaat, dat je niet weet waar je aan toe bent.
Daarnaast rijst bij mij ook nog wel eens de vraag: wat als ik geen visum heb op het moment dat mijn Working Holiday voor Nieuw Zeeland afloopt? Op dit moment zie ik het niet zitten om dan terug te keren naar Nederland. Ik weet natuurlijk niet hoe ik daar op dat moment tegenaan kijk. Er zijn wel een aantal opties die ik openhoudt, maar waar ik nog niet teveel aan wil denken, omdat ik er vooralsnog vanuit moet gaan (van mezelf) dat ik tegen die tijd toch wel een visum heb (Working Holiday voor Canada en in de UK is genoeg werk voor Social/ Welfare Workers). Dit zouden dan wederom tijdelijke opties zijn, totdat ik alsnog ooit wellicht een visum krijg...

Een hoop zorgen, wellicht zijn sommige wat voorbarig, maar dat komt door een jarenlang onzeker proces, waardoor ik niet meer op het systeem van Diac vertrouw. Toch blijf ik positief, in die zin dat ik blijf proberen om zo spoedig mogelijk naar Australie te kunnen gaan. Dat is mijn doel en dat doel wil ik, uiteindelijk, bereiken. En wie weet, doet er zich uiteindelijk ooit een mogelijkheid voor, waardoor ik toch nog sneller dan veracht mijn visum heb...
Of moet ik dan toch maar op zoek gaan naar mijn eigen "Outback Jack"?

Nog even geduld.

Gister heb ik een mail van DIAC gehad waarin te lezen stond dat, als het mij niet lukt een State Sponsorship in de wacht te slepen, ik voor het nieuwe financiele jaar nog geen visum hoef te verwachten. Het nieuwe financiele jaar begint pas in Juli en dus gaat het dan nog even duren. Dat is toch wel jammer, maar eerlijk gezegd heb ik dat wel een beetje aan zien komen. Ik ben dan ook erg blij dat ik wel een visum heb aangevraagd voor Nieuw Zeeland, waar ik in ieder geval tot Februari 2011 kan blijven en dit is, wellicht met 3 maanden te rekken. Mocht het mij nou lukken om voldoende geld te sparen terwijl ik in Nieuw Zeeland ben, kan ik ook altijd nog tijdelijk op een touristenvisum naar Australie, om daar nog even mijn visum af te wachten. Hopelijk is dat echter niet meer nodig.
Sjah dan heb ik ook nog de mogelijkheid dat ik gesponsord ga worden door de staat West Australie. Dan hoeft het allemaal niet zo lang te duren en heb ik waarschijnlijk begin volgend jaar al een visum. Die kans is echter vrij (zo niet: erg) klein en daar probeer ik dus maar niet al teveel op te hopen.
Ik heb uberhaupt nog wel even getwijfeld of ik een Sponsorship van West Australie aan zou nemen, omdat ik toch ook wel graag richting Melbourne zou gaan. Gaat het echter allemaal zolang duren dan neem ik hem zeker aan en ga ik de eerste 2 jaar gewoon in Perth wonen. Daarna zie ik wel verder. Perth is een heerlijke stad met geweldige mogelijkheden, dus dat komt wel goed.
Maar goed, het is allemaal dus even, of heel lang, afwachten. Ik verwacht begin November iets te horen van de staat West Australie; of ik in aanmerking kom voor een State Sponsorship. Dan geeft dat in ieder geval vast wat meer duidelijkheid.

Verder heb ik inmiddels ook al mijn collega's en mijn baas ingelicht over mijn aanstaande vertrek. Mijn baas reagereede vooral zakelijk, mijn collega's reageerde erg positief. Sommige gaven aan het heel leuk voor me te vinden en anderen snapte ook wel dat het heel moeilijk is je leven hier weer op te bouwen als je eerder serieuze plannen had om te gaan emigreren.
Ik merk dat ik het wel heel prettig vind dat mijn collega's het nu weten. Dat ik geen informatie meer achter hoef te houden.
Volgende week zaterdag, 19 September, heb ik een barbeque uitje georganiseerd voor mensen van Xpdite (australie emigratie forum). Dan gaan we lekker met 21 mensen over Australie en onze toekomst plannen kletsen. Allemaal mensen die weten hoe het is om in deze procedure te zitten en om te dromen van een toekomst in het land Down Under! Ik heb er zin in!