Nederland

Na een erg lange dag, ben ik gister weer in Nederland aangekomen. Donderdag werd ik om 9.30 (Nieuw Zeelandse tijd) opgehaald door de shuttlebus, om me naar het vliegveld te brengen. Daar aangekomen, had ik alle tijd om rustig te wachten. Ik heb nog even wat gedronken en uiteindelijk naar de Gate gegaan. Eenmaal in het vliegtuig moesten we 15 minuten wachten, daar 2 mensen op het laatst hadden besloten niet mee te vliegen en uit veiligheidsoverwegingen moesten hun tassen in het ruim gezocht en verwijdert worden. Sjah ik blijf het vreemd vinden als mensen op het laatst toch besluiten niet te gaan vliegen.
Om 13.10 konden we dan uiteindelijk toch vertrekken. Ik, en een anders Nederlands meisje, hadden 5 stoelen voor ons tweeen, wat dus lekker de ruimte betekende. Na het kijken van wat films, dus even proberen te slapen, wat geen succes was, het was immers gewoon gedurende de dag en zo moe was ik nog niet.
Na 10 uur en 45 minuten kwamen we, gewoon op tijd (het kwartier hadden we tijdens het vliegen ingehaald) aan in Kuala Lumpur. Daar had ik 3 uur en 45 minuten op het vliegveld. Dat werd zelfs nog langer daar ons vliegtuig een half uur vertraging bleek te hebben.
Dus ook hier maar weer even wat gedronken en wat rondgelopen. Op een gegeven moment werd ik toch wel moe. Ik zou om 00.25 vertrekken (Maleisische tijd), echter was dit ergens rond 4.25 Nieuw Zeelandse en dus gevoelsmatige tijd... Gelukkig konden we uiteindelijk toch boarden. Dit vliegtuig zat wat voller, dus nu had ik maar een stoel. Na het eten dan ook gelijk gaan slapen en af en aan toch nog wat uurtjes gemaakt.
Na het ontbijt, om 7.45 Nederlandse tijd, landde we dan toch in Amsterdam, na 23 uur vliegen en een aantal uurtjes vliegvelden! Een uurtje later was ik dan ook door de douane en had ik dan ook mijn baggage. Ik was weer terug in Nederland. Ik werd opgehaald door mn moeder, Joop en Lady en werd enthousiast begroet...

Na wat te hebben gedronken, richting mijn broer en schoonzus gegaan, aangezien ik mijn neefje (die inmiddels alweer 6 weken is) nog niet had gezien. Wat een heerlijk makkelijk en vrolijk kereltje! Het was heerlijk om hem nu ook in het echt te hebben gezien en de volgende keer zal niet zolang duren, als dat het nu heeft geduurt!
Daarna naar doetinchem gegaan, alwaar ik tijdelijk onderdak heb. Nu begint het zoeken naar een tijdelijke kamer en woonruimte.
Ik heb trouwens mijn oude mobiele nummer weer terug. Als je deze niet meer hebt, mail me even, dan mail ik hem naar je toe...
Bedankt voor het volgen van mijn blog de afgelopen maanden. Ik ga nu proberen mijn leventje weer op te pakken in Nederland...

No day but today...

Gister was dan mijn laatste dag in Nieuw Zeeland. Met kerst had ik voor deze datum al een kaartje gehad voor de musical Rent (Nieuw Zeelandse productie), dus mijn trip zou op een goede manier worden afgesloten. In de ochtend eerst nog een laatste keer de stad Auckland doorgelopen en wezen lunchen. Omdat ik verkeerd gelegen had de nacht ervoor en erg veel last had van mijn nek, ben ik daarna maar even gaan liggen. Uiteindelijk ben ik, met iemand van mijn hostel, rond 18.00 richting stad gelopen en heb eerst mijn kaartje opgehaald. Daarna zijn we even wat gaan eten. Voor mij werd dat een heerlijke Chicken Korma, met naan brood, bij de indian (ja het kon ook niet anders he). Rond 19.00 ben zijn we naar het theater gelopen en is mijn hostelgenote doorgelopen, terug naar het hostel. The Civic is een groot theater, welke ruim 2200 mensen kan plaatsen. S ochtends had ik al gehoord dat het er erg mooi uitzag en mezelf dus ook even tijd moest gunnen om binnen te kijken. En inderdaad, het zag er indrukwekkend uit, in egyptysche stijl; over pilaren en egyptysche beelden, met een achtergrond van blauw, groen of rood licht. Een stuk indrukwekkender dan de meeste theaters in Nederland.
Rond 19.15 mijn plekje in de zaal opgezocht; rij 6 in het midden, niet verkeerd dus. Ik had van te voren niks over de show gelezen en had deze nog niet gezien, dus was het afwachten wat ik ervan zou vinden. Nog even aan de praat geraakt met de man naast me. Hij kwam voornamelijk voor Annie Crummer. Dit is schijnbaar een erg bekende Nieuw Zeelandse atiest (heeft oa het voorprogramma verzorgd van Micheal Jackson e.a.). Overal werd er dan ook volop reclame gemaakt over het feit dat zij in de musical meespeelde.
Om 19.30 begon de show en ik moet zeggen; ze hadden goed uitgepakt voor een show die maar 2 weken zal draaien. Het aanblik deed niet onder voor menig Nederlandse grote show. Bij de ingang van de zaal stond al een bord dat, wegens de thema's die behandeld worden en het taalgebruik de show niet geschikt was voor mensen onder de 15. In 1980 toen de musical geschreven werd, zal het ook best wat provocerend zijn geweest met thema's als HIV en Aids, homofilie etc. En inderdaad er waren ook wat grove stukken in de musical.
Opvallend was dat Annie Crummer, waarmee zo groot reclame gemaakt werd, maar een relatief kleine rol had als Joanne. Dat zal wellicht een aantal grote fans zijn tegengevallen. Mijn buurman de eerste helft in ieder geval wel. De tweede helft had zij overigens meer tekst.
De opzet van deze musical was grootster aangepakt op een of andere manier dan Miss Saigon in Wellington, of dat leek zo doordat het al een veel groter en indrukwekkender theater was.
Het verhaal zelf was goed, maar ik heb betere musicals gezien. Toch was het zeker geen slechte musical, wat ook te wijten was aan de lekkere songs en het acteer en zangtalent van toch wel een aantal van de artiesten. De twee hoofdrolspelers Michael Murphy (Roger David) en Kristian Lavercombe (Mark Chen), waren zeker niet slecht en vooral Rebecca Wright (Mimi Marquez) had een prachtige stem. In het begin vond ik dat er qua zang soms wat ingehouden werd, alwaar ik de artiesten zelf liever wat volleruit had horen zingen. Zoals gezegd staat de show echter maar 2 weken, waardoor ik vind dat ze een prima en hoogwaardige show hebben neergezet, met serieuze thema's, maar ook met humor. Een verhaal waarvan ik vond dat het het vooral moest hebben van het talent, wat ik deze avond zeker gezien heb en het werd dus een gezellige en goede avond uit. Al met al heb ik dus genoten.
De volgende musical is weer in Nederland, daar ik vanmiddag aan mijn terugvlucht begin!

Het einde inzicht...

Niet van mezelf, maar van mijn reis in Nieuw Zeeland. Een reis die me niet gebracht heeft wat ik van te voren had verwacht, maar waarin ik wel bepaalde keuzes heb kunnen maken voor de nabije toekomst, waardoor de reis uiteindelijk dus niet voor niets is geweest. Wat is er dan een hoop verandert, in een relatief korte tijd...
Ik denk trouwens, achteraf gezien, dat ik bepaalde keuzes in Nederland niet had kunnen maken en dat ik daar deze ervaring voor nodig had. Elke reis leer je toch weer een beetje meer over jezelf en hoe je in het leven staat!
Veel mensen vragen me of ik zin heb terug te gaan naar Nederland. Het antwoord op deze vraag is Ja en Nee tegelijk. Natuurlijk was ik liever naar Australie gegaan, om daar mijn leven op te bouwen, dat was in eerste instantie het doel en is ook lange tijd een droom van mij geweest. Aan de andere kant, nu het zo gelopen is zoals het is, ben ik (hoe dan ook) toe aan het opbouwen van een toekomst, ook al is dat in Nederland. Ik merk dat ik graag reis, maar wel vanuit een thuis basis en dat ik niet meer zomaar een paar jaar zou willen reizen, zonder deze vaste basis. Daarnaast merk ik dat het slapen in dorms me meer tegenstaat dan 6 jaar geleden. Het is prima te doen, maar ik heb nu (meer dan toen) de behoefte aan wat meer mijn eigen ruimte en privacy. Dus ja ik kijk er naar uit dat ik naar huis kom over 2 dagen, maar ik had natuurlijk liever het vliegtuig gepakt naar Australie.
Toch heb ik wel zin om mijn leven op te pakken in Nederland. Ik heb erg veel zin in het starten van mijn theateropleiding, in het zoeken naar een leuk appartementje voor mezelf en uiteindelijk in het zoeken naar leuk werk (ja dat hoort er ook bij he).
Een toekomst is wat je er zelf van maakt en dus maak ik er maar het beste van. Op dit moment ga ik een toekomst opbouwen in Nederland, ervan uitgaande dat daar mijn toekomst ligt. Je weet echter nooit wat er nog allemaal gaat gebeuren. Niemand weet dat, ik dus ook niet. Vooralsnog ligt er een opleiding van 3 jaar voor de boeg, waar ik eventueel ook wel wat mee wil gaan doen.
Wat betreft de droom om naar Australie te gaan? Het is de vraag of dit ooit realiteit gaat worden. Dat zal ook aan DIAC liggen, maar op dit moment heb ik me voorgenomen om me te richten op het hier en nu, op de komende jaren die zeker in Nederland liggen, doordat ik een drie jarige opleiding ga volgen. Ik kan niet zeggen dat ik de hele droom opgeef, aangezien ik mijn aanvraag gewoon door laat lopen. Toch denk ik dat, met het verstrijken van de tijd, deze droom langzaam aan ook aan kracht verliest. Je kan niet blijven rekenen op iets wat wellicht niet kan. Ik weet dat ik eerder heb gezegd dat ik deze droom opgeef (daarom zeg ik dat niet nogmaals, je weet tenslotte nooit wat de toekomst brengt), maar ditmaal heb ik een nieuwe droom gecreert, door te beginnen aan een theater/ acteeropleiding. Ik ga me dus richten op de dingen die zeker kunnen, op het opbouwen van een leven in Nederland en wie weet wat er allemaal nog op mijn pad komt in een later stadium van mijn leven! We zullen zien...

Terug in Auckland

Op 16 april was het zover. Na mijn reis door Wellington, Napier en MT Maunganui, was ik weer terug in Aukland. Eerst zou ik een weekje gaan WWOOF'en in Avondale, Auckland en daarna had ik nog 5 dagen "vakantie" in Auckland. 16 April ben ik rond 15.30 richting mijn nieuwe WWOOF adres vertrokken. Helaas was de buschauffeuse niet al te vriendelijk. Toen ik vroeg of ze me wilde laten weten als ik mijn stop bereikt had, gaf ze te kennen dat ik zelf maar moest kijken, want zij moest op de weg letten. Nauw moe! Maar goed dat ik de stop wel zag en op tijd kon drukken, vriendelijk is anders. Aangekomen bij mijn WWOOF adres, leek er niemand thuis, maar na ongeveer 10 minuten bleek Gabriella zich in de tuin te bevinden. De tuin was echter zo groot dat ze me niet eerder was opgevallen en ik haar schijnbaar ook niet. Na het huis en de tuin bezichtigd te hebben en me te hebben geinstalleerd (heerlijk weer een kamer voor mezelf) gaan eten. Toen bleek dat de dag erna nog 2 WWOOF'ers zouden komen, een jong stel uit Duitsland. Ik zou de eerste dagen voornamelijk in huis werken. Uiteindelijk bleken die paar dagen de hele week te worden en heb ik niks in de tuin gedaan. Jan en Nana hebben juist de hele week in de tuin gewerkt. Ik heb de hele eetkamer gescheurd en geverfd; muuren, raamkozijnen, plaffond en kasten. Prima werkje, zeker voor 4,5 uur per dag (werkdagen waren van 7.30 t/m 12.00). Ondanks dat dit toch niet is wat ik me bij werk in een tuin voorstel. Ikzelf vond het beter dan het werken in de tuin, maar kan me voorstellen dat niet iedereen blij zou zijn geweest met deze ervaring. Verder was het prima vertoeven hier. De maaltijden, zowel lunch als diner, waren heelijk. Het enige nadeel was dat iedereen een eigen tv had en je daardoor veel op jezelf angewezen was. Gabriella ging na het eten gelijk naar haar huiskamer en Nana en Jan gingen ook vaak naar hun kamer (soms hebben we eerst nog een tijdje staan kletsen). Hetzelfde geld eigenlijk voor de tijd tussen de lunch en de avondmaaltijd. Ook deze moest ik veelal alleen invullen, wat overigens best te doen was, maar voor mij toch niet helemaal het doel van WWOOF'en (juist meer contact met locals) nastreeft. Een middag heb ik met Lea afgesproken, waarmee ik in het begin van mijn reis de Kiwi Cowboy cursus heb gedaan. Samen zijn we wat gaan eten en hebben bijgekletst wat we allemaal gedaan hebben de afgelopen tijd. Verder heb ik veel rondgelopen en naar de bilbiotheek geweest. Gezien het feit dat Avondale een High Crime area was en ik me niet geheel veilig voelde op straat, ben ik na de avondmaaltijd steeds maar binnen gebleven, wat me ook wel werd aangeraden.

Na een week verfen, spelletjes doen op de computer en rondlopen door Avondale en nabijgelegen stadsdelen van Auckland, was het zaterdag 24 april tijd om terug te gaan naar Auckland centrum, naar Freeman's Lodge, het hostel waar ik mijn reis ook was begonnen. En daar ben ik dus inmiddels weer. Zaterdag heb ik nog wat laatste souvenirs gekocht. Het was lekker weer, dus lekker buiten gebleven. Doordat het zondag ook nog goed weer was (vreemd om in de hersft, terwijl de blaadjes verkleuren en van de bomen vallen, in een korte broek en hempje rond te lopen), heb ik zondag de Ferry naar Devonport genomen. Daar heb ik eerst MT Victoria beklommen, wat heftiger klinkt dan het is, het was namelijk maar een 15 minuten lopen. Daarna heb ik het centrum van Devonport bekeken en ben ik in het zonnetje, in een park gaan liggen. Nadat ik de ferry terug had genomen ben ik nog gaan wandelen langs de waterkant van Auckland, een mooi en rustig gebied, met cafeetjes en eetgelegenheden. Maandag ben ik naar Parnell en New Market gelopen, 2 stadsdelen waar je heerlijk kon shoppen, maar gezien het feit dat ik al meer dan genoeg mee moet sjouwen naar Nederland, alleen maar gekeken en niet geshopt. Dit was ongeveer 3 uur lopen in totaal, dus daarna lekker relaxed in mijn hostel en s avonds een heerlijk indisch gegeten in de foodcourt. Foto's van de laatste dagen staan helaas nog niet op mijn laptop.
Vandaag is het helaas meer regenachtig, waardoor ik vanmorgen even met 2 kamergnoten de stad in ben geweest, ergens wat gelunched heb en vast ben begonnen mijn tas in te pakken. Veel dingen neem ik niet meer mee, om zo te bezuinigen in gewicht. Ik mocht immers 25kg meenemen toen ik hierheen kwam, maar mag maar 20 kg mee terug nemen en gezien het feit ik ook nog wat souvenirs heb gekocht is het passen en meten. Ik heb geen weegschaal, dus overmorgen op goed geluk naar het vliegveld. Vanavond ga ik nog een hapje eten en morgen lekker relaxen, ergens lunchen, ergens een hapje avond eten (voorlopig laatste maal bij een indian) en dan s avonds naar Rent. Overmorgen stap ik alweer op het vliegtuig, op weg naar Nederland. Waar zijn de afgelopen 3 maanden toch gebleven?