Nederland

Na een erg lange dag, ben ik gister weer in Nederland aangekomen. Donderdag werd ik om 9.30 (Nieuw Zeelandse tijd) opgehaald door de shuttlebus, om me naar het vliegveld te brengen. Daar aangekomen, had ik alle tijd om rustig te wachten. Ik heb nog even wat gedronken en uiteindelijk naar de Gate gegaan. Eenmaal in het vliegtuig moesten we 15 minuten wachten, daar 2 mensen op het laatst hadden besloten niet mee te vliegen en uit veiligheidsoverwegingen moesten hun tassen in het ruim gezocht en verwijdert worden. Sjah ik blijf het vreemd vinden als mensen op het laatst toch besluiten niet te gaan vliegen.
Om 13.10 konden we dan uiteindelijk toch vertrekken. Ik, en een anders Nederlands meisje, hadden 5 stoelen voor ons tweeen, wat dus lekker de ruimte betekende. Na het kijken van wat films, dus even proberen te slapen, wat geen succes was, het was immers gewoon gedurende de dag en zo moe was ik nog niet.
Na 10 uur en 45 minuten kwamen we, gewoon op tijd (het kwartier hadden we tijdens het vliegen ingehaald) aan in Kuala Lumpur. Daar had ik 3 uur en 45 minuten op het vliegveld. Dat werd zelfs nog langer daar ons vliegtuig een half uur vertraging bleek te hebben.
Dus ook hier maar weer even wat gedronken en wat rondgelopen. Op een gegeven moment werd ik toch wel moe. Ik zou om 00.25 vertrekken (Maleisische tijd), echter was dit ergens rond 4.25 Nieuw Zeelandse en dus gevoelsmatige tijd... Gelukkig konden we uiteindelijk toch boarden. Dit vliegtuig zat wat voller, dus nu had ik maar een stoel. Na het eten dan ook gelijk gaan slapen en af en aan toch nog wat uurtjes gemaakt.
Na het ontbijt, om 7.45 Nederlandse tijd, landde we dan toch in Amsterdam, na 23 uur vliegen en een aantal uurtjes vliegvelden! Een uurtje later was ik dan ook door de douane en had ik dan ook mijn baggage. Ik was weer terug in Nederland. Ik werd opgehaald door mn moeder, Joop en Lady en werd enthousiast begroet...

Na wat te hebben gedronken, richting mijn broer en schoonzus gegaan, aangezien ik mijn neefje (die inmiddels alweer 6 weken is) nog niet had gezien. Wat een heerlijk makkelijk en vrolijk kereltje! Het was heerlijk om hem nu ook in het echt te hebben gezien en de volgende keer zal niet zolang duren, als dat het nu heeft geduurt!
Daarna naar doetinchem gegaan, alwaar ik tijdelijk onderdak heb. Nu begint het zoeken naar een tijdelijke kamer en woonruimte.
Ik heb trouwens mijn oude mobiele nummer weer terug. Als je deze niet meer hebt, mail me even, dan mail ik hem naar je toe...
Bedankt voor het volgen van mijn blog de afgelopen maanden. Ik ga nu proberen mijn leventje weer op te pakken in Nederland...

No day but today...

Gister was dan mijn laatste dag in Nieuw Zeeland. Met kerst had ik voor deze datum al een kaartje gehad voor de musical Rent (Nieuw Zeelandse productie), dus mijn trip zou op een goede manier worden afgesloten. In de ochtend eerst nog een laatste keer de stad Auckland doorgelopen en wezen lunchen. Omdat ik verkeerd gelegen had de nacht ervoor en erg veel last had van mijn nek, ben ik daarna maar even gaan liggen. Uiteindelijk ben ik, met iemand van mijn hostel, rond 18.00 richting stad gelopen en heb eerst mijn kaartje opgehaald. Daarna zijn we even wat gaan eten. Voor mij werd dat een heerlijke Chicken Korma, met naan brood, bij de indian (ja het kon ook niet anders he). Rond 19.00 ben zijn we naar het theater gelopen en is mijn hostelgenote doorgelopen, terug naar het hostel. The Civic is een groot theater, welke ruim 2200 mensen kan plaatsen. S ochtends had ik al gehoord dat het er erg mooi uitzag en mezelf dus ook even tijd moest gunnen om binnen te kijken. En inderdaad, het zag er indrukwekkend uit, in egyptysche stijl; over pilaren en egyptysche beelden, met een achtergrond van blauw, groen of rood licht. Een stuk indrukwekkender dan de meeste theaters in Nederland.
Rond 19.15 mijn plekje in de zaal opgezocht; rij 6 in het midden, niet verkeerd dus. Ik had van te voren niks over de show gelezen en had deze nog niet gezien, dus was het afwachten wat ik ervan zou vinden. Nog even aan de praat geraakt met de man naast me. Hij kwam voornamelijk voor Annie Crummer. Dit is schijnbaar een erg bekende Nieuw Zeelandse atiest (heeft oa het voorprogramma verzorgd van Micheal Jackson e.a.). Overal werd er dan ook volop reclame gemaakt over het feit dat zij in de musical meespeelde.
Om 19.30 begon de show en ik moet zeggen; ze hadden goed uitgepakt voor een show die maar 2 weken zal draaien. Het aanblik deed niet onder voor menig Nederlandse grote show. Bij de ingang van de zaal stond al een bord dat, wegens de thema's die behandeld worden en het taalgebruik de show niet geschikt was voor mensen onder de 15. In 1980 toen de musical geschreven werd, zal het ook best wat provocerend zijn geweest met thema's als HIV en Aids, homofilie etc. En inderdaad er waren ook wat grove stukken in de musical.
Opvallend was dat Annie Crummer, waarmee zo groot reclame gemaakt werd, maar een relatief kleine rol had als Joanne. Dat zal wellicht een aantal grote fans zijn tegengevallen. Mijn buurman de eerste helft in ieder geval wel. De tweede helft had zij overigens meer tekst.
De opzet van deze musical was grootster aangepakt op een of andere manier dan Miss Saigon in Wellington, of dat leek zo doordat het al een veel groter en indrukwekkender theater was.
Het verhaal zelf was goed, maar ik heb betere musicals gezien. Toch was het zeker geen slechte musical, wat ook te wijten was aan de lekkere songs en het acteer en zangtalent van toch wel een aantal van de artiesten. De twee hoofdrolspelers Michael Murphy (Roger David) en Kristian Lavercombe (Mark Chen), waren zeker niet slecht en vooral Rebecca Wright (Mimi Marquez) had een prachtige stem. In het begin vond ik dat er qua zang soms wat ingehouden werd, alwaar ik de artiesten zelf liever wat volleruit had horen zingen. Zoals gezegd staat de show echter maar 2 weken, waardoor ik vind dat ze een prima en hoogwaardige show hebben neergezet, met serieuze thema's, maar ook met humor. Een verhaal waarvan ik vond dat het het vooral moest hebben van het talent, wat ik deze avond zeker gezien heb en het werd dus een gezellige en goede avond uit. Al met al heb ik dus genoten.
De volgende musical is weer in Nederland, daar ik vanmiddag aan mijn terugvlucht begin!

Het einde inzicht...

Niet van mezelf, maar van mijn reis in Nieuw Zeeland. Een reis die me niet gebracht heeft wat ik van te voren had verwacht, maar waarin ik wel bepaalde keuzes heb kunnen maken voor de nabije toekomst, waardoor de reis uiteindelijk dus niet voor niets is geweest. Wat is er dan een hoop verandert, in een relatief korte tijd...
Ik denk trouwens, achteraf gezien, dat ik bepaalde keuzes in Nederland niet had kunnen maken en dat ik daar deze ervaring voor nodig had. Elke reis leer je toch weer een beetje meer over jezelf en hoe je in het leven staat!
Veel mensen vragen me of ik zin heb terug te gaan naar Nederland. Het antwoord op deze vraag is Ja en Nee tegelijk. Natuurlijk was ik liever naar Australie gegaan, om daar mijn leven op te bouwen, dat was in eerste instantie het doel en is ook lange tijd een droom van mij geweest. Aan de andere kant, nu het zo gelopen is zoals het is, ben ik (hoe dan ook) toe aan het opbouwen van een toekomst, ook al is dat in Nederland. Ik merk dat ik graag reis, maar wel vanuit een thuis basis en dat ik niet meer zomaar een paar jaar zou willen reizen, zonder deze vaste basis. Daarnaast merk ik dat het slapen in dorms me meer tegenstaat dan 6 jaar geleden. Het is prima te doen, maar ik heb nu (meer dan toen) de behoefte aan wat meer mijn eigen ruimte en privacy. Dus ja ik kijk er naar uit dat ik naar huis kom over 2 dagen, maar ik had natuurlijk liever het vliegtuig gepakt naar Australie.
Toch heb ik wel zin om mijn leven op te pakken in Nederland. Ik heb erg veel zin in het starten van mijn theateropleiding, in het zoeken naar een leuk appartementje voor mezelf en uiteindelijk in het zoeken naar leuk werk (ja dat hoort er ook bij he).
Een toekomst is wat je er zelf van maakt en dus maak ik er maar het beste van. Op dit moment ga ik een toekomst opbouwen in Nederland, ervan uitgaande dat daar mijn toekomst ligt. Je weet echter nooit wat er nog allemaal gaat gebeuren. Niemand weet dat, ik dus ook niet. Vooralsnog ligt er een opleiding van 3 jaar voor de boeg, waar ik eventueel ook wel wat mee wil gaan doen.
Wat betreft de droom om naar Australie te gaan? Het is de vraag of dit ooit realiteit gaat worden. Dat zal ook aan DIAC liggen, maar op dit moment heb ik me voorgenomen om me te richten op het hier en nu, op de komende jaren die zeker in Nederland liggen, doordat ik een drie jarige opleiding ga volgen. Ik kan niet zeggen dat ik de hele droom opgeef, aangezien ik mijn aanvraag gewoon door laat lopen. Toch denk ik dat, met het verstrijken van de tijd, deze droom langzaam aan ook aan kracht verliest. Je kan niet blijven rekenen op iets wat wellicht niet kan. Ik weet dat ik eerder heb gezegd dat ik deze droom opgeef (daarom zeg ik dat niet nogmaals, je weet tenslotte nooit wat de toekomst brengt), maar ditmaal heb ik een nieuwe droom gecreert, door te beginnen aan een theater/ acteeropleiding. Ik ga me dus richten op de dingen die zeker kunnen, op het opbouwen van een leven in Nederland en wie weet wat er allemaal nog op mijn pad komt in een later stadium van mijn leven! We zullen zien...

Terug in Auckland

Op 16 april was het zover. Na mijn reis door Wellington, Napier en MT Maunganui, was ik weer terug in Aukland. Eerst zou ik een weekje gaan WWOOF'en in Avondale, Auckland en daarna had ik nog 5 dagen "vakantie" in Auckland. 16 April ben ik rond 15.30 richting mijn nieuwe WWOOF adres vertrokken. Helaas was de buschauffeuse niet al te vriendelijk. Toen ik vroeg of ze me wilde laten weten als ik mijn stop bereikt had, gaf ze te kennen dat ik zelf maar moest kijken, want zij moest op de weg letten. Nauw moe! Maar goed dat ik de stop wel zag en op tijd kon drukken, vriendelijk is anders. Aangekomen bij mijn WWOOF adres, leek er niemand thuis, maar na ongeveer 10 minuten bleek Gabriella zich in de tuin te bevinden. De tuin was echter zo groot dat ze me niet eerder was opgevallen en ik haar schijnbaar ook niet. Na het huis en de tuin bezichtigd te hebben en me te hebben geinstalleerd (heerlijk weer een kamer voor mezelf) gaan eten. Toen bleek dat de dag erna nog 2 WWOOF'ers zouden komen, een jong stel uit Duitsland. Ik zou de eerste dagen voornamelijk in huis werken. Uiteindelijk bleken die paar dagen de hele week te worden en heb ik niks in de tuin gedaan. Jan en Nana hebben juist de hele week in de tuin gewerkt. Ik heb de hele eetkamer gescheurd en geverfd; muuren, raamkozijnen, plaffond en kasten. Prima werkje, zeker voor 4,5 uur per dag (werkdagen waren van 7.30 t/m 12.00). Ondanks dat dit toch niet is wat ik me bij werk in een tuin voorstel. Ikzelf vond het beter dan het werken in de tuin, maar kan me voorstellen dat niet iedereen blij zou zijn geweest met deze ervaring. Verder was het prima vertoeven hier. De maaltijden, zowel lunch als diner, waren heelijk. Het enige nadeel was dat iedereen een eigen tv had en je daardoor veel op jezelf angewezen was. Gabriella ging na het eten gelijk naar haar huiskamer en Nana en Jan gingen ook vaak naar hun kamer (soms hebben we eerst nog een tijdje staan kletsen). Hetzelfde geld eigenlijk voor de tijd tussen de lunch en de avondmaaltijd. Ook deze moest ik veelal alleen invullen, wat overigens best te doen was, maar voor mij toch niet helemaal het doel van WWOOF'en (juist meer contact met locals) nastreeft. Een middag heb ik met Lea afgesproken, waarmee ik in het begin van mijn reis de Kiwi Cowboy cursus heb gedaan. Samen zijn we wat gaan eten en hebben bijgekletst wat we allemaal gedaan hebben de afgelopen tijd. Verder heb ik veel rondgelopen en naar de bilbiotheek geweest. Gezien het feit dat Avondale een High Crime area was en ik me niet geheel veilig voelde op straat, ben ik na de avondmaaltijd steeds maar binnen gebleven, wat me ook wel werd aangeraden.

Na een week verfen, spelletjes doen op de computer en rondlopen door Avondale en nabijgelegen stadsdelen van Auckland, was het zaterdag 24 april tijd om terug te gaan naar Auckland centrum, naar Freeman's Lodge, het hostel waar ik mijn reis ook was begonnen. En daar ben ik dus inmiddels weer. Zaterdag heb ik nog wat laatste souvenirs gekocht. Het was lekker weer, dus lekker buiten gebleven. Doordat het zondag ook nog goed weer was (vreemd om in de hersft, terwijl de blaadjes verkleuren en van de bomen vallen, in een korte broek en hempje rond te lopen), heb ik zondag de Ferry naar Devonport genomen. Daar heb ik eerst MT Victoria beklommen, wat heftiger klinkt dan het is, het was namelijk maar een 15 minuten lopen. Daarna heb ik het centrum van Devonport bekeken en ben ik in het zonnetje, in een park gaan liggen. Nadat ik de ferry terug had genomen ben ik nog gaan wandelen langs de waterkant van Auckland, een mooi en rustig gebied, met cafeetjes en eetgelegenheden. Maandag ben ik naar Parnell en New Market gelopen, 2 stadsdelen waar je heerlijk kon shoppen, maar gezien het feit dat ik al meer dan genoeg mee moet sjouwen naar Nederland, alleen maar gekeken en niet geshopt. Dit was ongeveer 3 uur lopen in totaal, dus daarna lekker relaxed in mijn hostel en s avonds een heerlijk indisch gegeten in de foodcourt. Foto's van de laatste dagen staan helaas nog niet op mijn laptop.
Vandaag is het helaas meer regenachtig, waardoor ik vanmorgen even met 2 kamergnoten de stad in ben geweest, ergens wat gelunched heb en vast ben begonnen mijn tas in te pakken. Veel dingen neem ik niet meer mee, om zo te bezuinigen in gewicht. Ik mocht immers 25kg meenemen toen ik hierheen kwam, maar mag maar 20 kg mee terug nemen en gezien het feit ik ook nog wat souvenirs heb gekocht is het passen en meten. Ik heb geen weegschaal, dus overmorgen op goed geluk naar het vliegveld. Vanavond ga ik nog een hapje eten en morgen lekker relaxen, ergens lunchen, ergens een hapje avond eten (voorlopig laatste maal bij een indian) en dan s avonds naar Rent. Overmorgen stap ik alweer op het vliegtuig, op weg naar Nederland. Waar zijn de afgelopen 3 maanden toch gebleven?

Napier en Mt Maunganui

Zo, na Wellington was het dan tijd voor Napier. Napier is de Art Deco capital of the world, wat te zien is aan de bouwstijl, waarin alle gebouwen zijn gebouwt. Ik had ruim voldoende tijd in Napier, 3 dagen, om lekker rond te kijken. Uiteindelijk heb ik voornamelijk langs het strand en door het stadje gewandelt. De eerste avond de zon onder zien gaan, wat een mooi gezicht was. Daarnaast was er gratis internet in het hostel, en gratis WIFI, waar ik ook gretig gebruik van heb gemaakt. Kamers en appartementjes zijn bekeken, nog wat vacatures gezocht etc. Ja langzaam aan moet ik me toch weer gaan voorbereiden op mijn terug keer naar Nederland.
Na 3 dagen Napier was het tijd voor MT Maunganui. MT Maunganui was een grotere plaats als ik me had voorgesteld. Ik zou hier 2 nachten blijven. De eerste avond met Nyssa (Canada) het stadje ingegaan en uiteindelijk geeindigd met Fish and Chips (lekker Nieuw Zeelands). De volgende dag Mt Maunganui bewandelt. Vanaf het hostel was dit een bijna 2 uur durende tocht, de berg zelf kostte maar 30 tot 45 minuten. Een mooie wandeling en het weer was heerlijk. Om 9.00 was het al lekker warm. Dan merk je wel dat je weer op het Noordereiland bent. Alhoewel het weer hier ook erg wisselend is en het, vooral s avonds toch wel erg kan afkoelen.
Na Mt Maunganui in het hostel gaan lunchen en daarna terug gelopen richting strandje. Aangezien ik vanaf vandaag gezond ga WWOOF'en en dus ook gezonder ga eten, heb ik me gister getracteerd op een laatste ijsje voor mijn WWOOF'en. Een heerlijk zelfgemaakte wafel, met een bolletje Hockey Pockey ijs en een bolletje (lees; in Nieuw Zeeland zijn het geen bolletjes, maar bollen) marshmellow coconut icecream, met cream en chocoladesaus. Vanaf nu ga ik ook weer een week gezond leven. Daarna nog even met een hostelgenootje gepraat en op tijd naar bed gegaan.

Vanmorgen zijn we alweer op tijd naar Auckland vertrokken, alwaar ik nu weer ben aangekomen. Terug vanwaar het allemaal begon... Ik wacht nu totdat ik naar mijn WWOOF adres kan (neem om rond 16.00 de bus). t/m 24 april zal ik gaan WWOOF'en, bij een gepensioneerde lerares in kunstzinnige vormgeving. Zij heeft een grote tuin en heeft hulp nodig bij het tuinieren. Dat ga ik dus een weekje doen. Na die week ga ik terug naar mijn eerste hostel: Freeman's Lodge, om de laatste 5 dagen van mijn reis door te brengen, alvorens ik naar huis vlieg.

Na mijn WWOOF'en zal ik weer een update plaatsen, daar ik in Freemans lodge toch gratis internet heb. Mailtjes lees ik tussendoor, daar ik tijdens het WWOOF'en wel een keer naar de bibliotheek ga om mn mail te checken...

Tot dan!

En nog een nieuw kindje...

Terwijl ik weg bent, regent het babietjes en komen ze allemaal terwijl ik op reis ben! Daar een vriendin van mij nu ook is bevallen van een mooie dochter Benthe!

Lia en Ernst, via deze weg wil ik jullie heel veel geluk wensen met jullie dochter Benthe. Ondanks de hectische en waarschijnlijk stressvolle start is ze nu lekker thuis en kunnen jullie, als nieuw gezinnetje, van elkaar gaan genieten. Zodra jullie lekker aan elkaar gewent zijn en gesetteld zijn als nieuw gezinnetje en ik weer in het land ben, kom ik zeker een keertje langs om jullie dochter te bewonderen en bij te praten. Daar maken we over een tijdje wel een keer een afspraak voor. Allereerst; geniet van elkaar en van het feit dat Benthe lekker thuis is. En we houden sowieso contact via mail (alhoewel ik over 2 weken ook alweer zo goed als naar Nederland vlieg).

Liefs, Femke

Picton en Wellington

Na mijn WWOOFen in Blenheim dus weer naar Picton gegaan, voor een nachtje. Picton is een leuk klein plaatsje en het hostel waar ik verbleef was erg goed; gratis internet en wamre chocolademouse met ijs elke avond. Genoeg redenen dus om nog een nachtje te gaan. Omdat de ferry de 9de pas om 2.25 vertrok ben ik samen met Stefano (Engeland) en Elina (Zweden) nog een wandeling gaan maken in Picton. Erg mooi en het weer was geweldig.

Daarna, na een omweg langs de subway voor lunch, richting de ferry vertrokken. De tocht naar Wellington duurt ongeveer 3 uur en het begin is erg mooi, maar daarna zijn we naar binnen gegaan en hebben heerlijk op de stoelen gelegen. Rond 18.00 kwamen we in Wellington aan, alwaar we de bus namen naar ons hostel. Een ritje wat eigenlijk maar een kwartiertje had hoeven te duren. Echter vergat onze buschauffeur te zeggen waar we de bus uit moesten en dus hadden we een rondtour (in het donker) door Wellinton voor meer dan een uur. Wij hadden geen haast en waren dus ook niet geirriteerd en de buschauffeur leek het gezelschap wel gezellig te vinden en toen we dan uiteindelijk (rond 19.45) de bus uitgingen, kregen we een dikke knuffel.
10 April was de dag dat ik smiddags naar Miss Saigon zou gaan. Met Stefano had ik afgesproken hem al om 11.00 te zien en samen de stad even in te gaan en s avonds, als de ferry van Elina ook was aangekomen, zouden we met zijn drieeen een hapje gaan eten. Het was ook de verjaardag van Elina, dus dat kon mooi gevierd worden.
De musical was erg mooi, evenals de plek die ik had geboekt; rij A, stoel 22, wat in het ST James Theatre bij Miss Saigon neerkwam op de eerste rij, bijna in het midden (een soort wat ik in Nederland gewent ben haha). Een mooi, maar ontroerend en, voornamelijk op het einde, wat dramatisch verhaal. Het was een Nieuw Zeelandse productie, geen internationale productie wat het, als je op reis bent in Nieuw Zeeland, wel extra speciaal maakt. Voornamelijk de drie hoofdrolspelers waren erg goed, zowel vocaal als op acteergebied. Ik heb wel het idee dat Nieuw Zeeland minder financiele middelen heeft, waardoor op sommige gebieden de musical qua kwalitiet wat minder is dan in Nederland. Zo was de helicopter prima, meet niet van hoogstaande technische kwaliteit. Daarnaast had het kindje geen tekst, maar leek er ook weinig gedaan te zijn met zijn acteren, waardoor hij nu meer achter volwassenen aanliep. Toch was het verder een erg goede musical, met goede musicalartiesten en een mooi verhaal. De 2,5 uur waren dan ook snel om.
Na de musical ben ik met Elina en Stefano bij Tulsi gaan eten. Ik moet eerlijk bekennen; een van de betere indian restaurants waar ik heb gegeten. Het was heerlijk. Ikzelf had chicken Korma en een knoflook Naan brood. Nadat we allemaal vol zaten hebben we toch allemaal nog een Naanbrood besteld, alleen omdat het zo lekker was. Dat wordt in Nederland zeker een keer naar een lekker indiaas restaurant...

Inmiddels ben ik in Napier aangekomen, alwaar ik nu echt de laatste fase van mijn reis inga, aangezien ik 14 april naar MT Maunganaui vertrek, de laatste plek waar ik stop, alvorens ik weer terug ben in Auckland.

Willing Working On Organic Farms; Farmstay Blenheim

Op 31 Maart kwam ik om 11.00 in Blenheim aan. Dit is de plek waar ik zou gaan WWOOF’en. WWOOF betekend Willing Working On Organic Farms en houdt in dat je tegen kost en inwoning, voor 4 tot 6 uur per dag werkt. Je krijgt dus niet in geld betaald, maar hebt geen kosten doordat je accommodatie hebt en er voor eten wordt gezorgd. Daarnaast is het voornamelijk een goede ervaring, daar je bij mensen van het land zelf inwoont. Ik had een aantal uren in Blenheim, voordat mijn WWOOF hosts me zouden ophalen, dus mijn tas bij de information centre neergezet en Blenheim in gegaan. Een leuk klein stadje. Om 15.00 werd ik opgehaald door Sharyn en Neville, mijn WWOOF hosts. De boerderij waar ik zou gaan werken, richt zich voornamelijk op groente voor de farmers market. Daarnaast hebben ze 6 stieren en free range chickens. De afgelopen 7 dagen heb ik me voornamelijk bezig gehouden met de groentes; onkruid wieden (bij hand), wortels uitdunnen en plukken, de tomatenplanten checken en eventueel wegdoen, composthoop omgooien etc. Daarnaast had ik de schone taak om de wormfarm uit te graven, aangezien de wormen gingen verhuizen en dus daarna ook geholpen met het vernieuwde onderkomen. Ook heb ik de wormen een paar dagen eten gegeven (koeienstrond, papier en afvalresten van de groente en fruit). De hosts waren aardig, dus dat scheelt altijd wel een hoop. Ik werkte 4,5 tot 5 uur per dag (al hielp ik daarnaast ook mee met eten koken en afwassen) en dus was ik de middagen vanaf een uur of 13.00 vrij. Ik ben een aantal keren naar Renwick gefietst, wat me ongeveer een uur kostte (heen en terug) en heb Sharyn en Neville opgezocht op de farmers market, een kleine 1,5 uur fietsen. Toen kon ik gelukkig met het mee terug rijden en zijn we ergens gaan lunchen. Het eten was goed, weer eens wat anders dan wat je in hostels eet. Vaak hadden we wat lekkers na, veelal Hockey Pockey ijs (Nieuw Zeelands geheime recept), soms vergezeld van een heerlijk gebakken eigen gemaakte cake. Geen nood, voor een ieder die dit leest; ik heb wat recepten overgeschreven, dus ik ga ze uitproberen!Na een week van werken, moest ik vandaag afscheid nemen van het leven op de boerderij en was het tijd om naar Picton terug te gaan, alvorens ik morgen de ferry naar Wellington neem. Toevallig kwam ik een oude bekende tegen, van de Nelson/ Queenstown periode en dus heb ik iemand hier om mee op te trekken. Overmorgen gaat het dan eindelijk gebeuren; mijn eerste musical in Nieuw Zeeland; Miss Saigon. Hier heb ik, uiteraard, erg veel zin in! Daarna trakteer ik mezelf op een etentje, waarschijnlijk iets Aziatisch (indian of thai). Na Wellington heb ik alleen nog stops in Napier (11 t/m 14 april), MT Maunganui (14 t/m 16 april) en dan Auckland. In Auckland ga ik nog een weekje WWOOF’en, van 17 t/m 24 april, alvorens ik van mijn laatste 5 dagen ga genieten, in Auckland. Op 29 april vlieg ik alweer terug naar Nederland. Time flies when you’re having fun! Gelukkig kan ik nog drie weken genieten van dit mooie land, al moet ik zeggen dat ik ook wel weer uitkijk naar het opbouwen van een leven, al is het dan in Nederland. Niet elke dag mijn tas meer in/ uitpakken, niet elke keer opnieuw vertellen wie je bent en waar je vandaan komt, een eigen kamer etc. En natuurlijk het zien van familie en vrienden, ook een klein detail haha!

Lake Tekapo!

Na Dunedin, was het tijd om naar Lake Tekapo te vertrekken. Lake Tekapo is een klein dorpje, waar niet veel meer te doen is dan te relaxen en een van de 9 uitgezette hikes te lopen. Ik was daar voor twee dagen, maar dit was zeker een plek waar ik eventueel wel langer had kunnen blijven. Waarom, kijk voor jezelf (dit is maar een kleine selectie van de vele foto's die ik daar heb gemaakt), ik denk niet dat ik dan een langer verslag nodig heb:

Van Franz Josef, via Wanaka en Queenstown naar Duniden

Inmiddels ben ik alweer in Duniden aanbeland. Sterker nog, over 12 uur vertrek ik alweer bijna uit Duniden, op naar Lake Tekapo. Na Franz Josef ben ik naar Wanaka gereisd, alwaar ik heerlijk langs het meer heb gewandelt, maar voornamelijk relaxed heb. Aangezien het een middag wat regenachtig was, hebben we met een groep een film gekeken en ook de eerste avond heb ik een film gekeken in mijn hostel. Wanaka wint momenteel ook nog steeds het plaatsje met het lekkerste ijs; een vers gebakken wafel, met een bol cookies and cream ijs, bevroren room (een soort van softijs), chocolade saus en gestampte nootjes. Ach aangezien veel mensen om me heen toch zwanger zijn, vallen die paar kilo's bij mij ook niet op... Na Wanaka was het dan weer tijd voor Queenstown, voor mij voornamelijk van belang vanwege de dagtour nar Milford Sounds, een van de mooiste fjorden die dit land rijk is. Ik keek dan ook erg uit naar deze dagtour. De eerste avond nog even het stadje verkent, maar dat is in Queensnel gebeurt en de volgende dag om 8.00 zouden we vertrekken en pas om 20.00 weer aankomen, daar het alleen al 4,5 uur rijden is, voordat je kan beginnen aan de 2 uur durende cruise, waarna je weer 4,5 uur lang in de bus mag zitten.
1,5 uur nadat we vertrokken waren, heeft onze buschauffeur even naar Milford gebelt, daar wel erg vel touringcars terug keerden. En wat bleek; de avond ervoor had het erg gestormt en er waren bomen terecht gekomen op de enige weg naar Milford Sounds, waardoor deze weg nu dus afgezet was en dit kon een aantal dagen gaan duren. We zijn nog doorgereden tot Te Anau, daar er hier een paar mensen opgehaald zouden worden. Na een half uurtje in Te Anau doorgebracht te hebben, zijn we weer omgekeerd en terug gereden naar Queenstown, alwaar we dus om 13.00 aangekomen zijn. En dan heb je dus ineens een halve dag in Queenstown. Het hostel waar ik zat vond ik nou niet alles en dus heb ik maar doorgebracht in het stadje en ben ik wat wezen (voornamelijk) "windowshoppen". Savonds heb ik even wat gegeten in een foodcourt en daarna op tijd mijn bed ingegaan, daar ik de volgende dag alweer om 7.45 werd opgehaald om naar Dunedin te gaan.
Dunedin is dan weer een vrij grote stad, rond de 100.000 inwoners, voornamelijk studenten, daar dit echt een studentenstad is. Na alle kleine stadjes, was dit weer eens goed stadten, alhoewel de enige voor wie ik werkelijk wat gekocht heb Stijn is geweest. Ik ben nog even naar het treinstation gelopen (oudste van Nieuw Zeeland) en verder ook veel op internet gezeten, om dingen te regelen voor als ik weer naar huis ga; verzekering geopend, sollicitaties verstuurd en gekeken naar kamers...
Zoals gezegd vertrek ik morgen voor 2 dagen naar Lake Tekapo. Morgen ga ik daar, bij goed weer, een klein rondje doen en overmorgen wil ik de 3 uur durende wandeling naar de top van MT John gaan doen. De weersvoorspellingen zijn goed voor overmorgen, veel zon en rond de 21 graden (dat mag ook wel, want momenteel heb ik het koud!). Daarna ga ik voor 3 dagen naar Christchurch, alwaar ik zaterdag aankom en dus de weekend markt mee kan pikken. Na Christchurch is het alleen nog een nachtje Kaikoura, alvorens ik zal beginnen met mijn weekje WWOOF en in Blenheim. Ik denk dat ik pas na Blenheim weer een update zal typen, dus tot dan! Ook ik moet hard gaan werken ;)

Van Nelson naar Franz Joseph

Hier dan ook maar weer een update vanuit Nieuw Zeeland.
Na Picton ben ik naar Nelson vertrokken. Daar heb ik een wandeling gemaakt door het Abel Tasman National Park, samen met Megan (een Canadees meisje uit de Magic bus). Wederom waren we erg gelukkig met het weer en op sommige stukken was het zelfs erg heet. Voor de rest spreken de foto's denk ik voor zichzelf. We hebben ons in ieder geval prima vermaakt op de zes uur durende wandeling (owkee uiteindelijk hebben we de 21/ 23 km in 5,5 uur afgelegd)...
Na de wandeling wilde we onszelf trakteren op een lekker ijsje, welke helaas niet te koop waren in het restaurant. Dan maar een Milkshake, dachten we. Ook lekker. En dus hebben we 6 dollar betaald voor wat uiteindelijk meer smaakte naar melk met een bananensmaakje, dan een milkshake. Zonde van het geld dus. Aangezien we ook geen zin meer hadden om te koken hebben we voor niet al teveel geld een lekker kipburger met friet in het hostel gekocht. Prima eten! De dag erna heb ik nog een wandeling van twee uur gemaakt in Nelson zelf, naar het standbeeld van Abel Tasman en terug. Wederom was het een heerlijke dag en na deze wandeling vond ik dat kik nu dan echt recht had op een ijsje en dus naar de Burger King getogen voor een heerlijke chocolade sunday.
Eenmaal terug in mijn hostel kreeg ik een smsje: "hoi tante femke, ik heet stijn". Jeeh, mijn neefje was geboren en onmiddelijk was ik de meest trotse tante aan de andere kant van de wereld. Mijn broer nog even gesproken, die nog wat stilletjes over kwam, maar desalniettemin even trots! Daarna ook nog een uur met mn moeder gekletst via skype, ondanks dat het pas 4.00 was in Nederland. Ja na zulk nieuws kun je natuurlijk ook niet slapen. Om het te vieren kreeg ik wat geld om uit eten te gaan en echt uit eten had ik nog niet gedaan, dus ik heb er van genoten. Ik heb heerlijk thais gegeten; springrolls (kleine loempia's) vooraf, roerbakgroente met rijst en thai peanut satay saus als hoofdgerecht en een jasmijn thee na. Daarna zat ik zo vol dat ik er bijna misselijk van werd. Aangezien ik wat ingekort heb op tours (die ik eerder al gedaan heb en besloten heb wat meer te gaan hiken/ wandelen), heb ik ook besloten dat geld te besteden aan iets vaker uit eten. Nu ga ik dus de weken dat ik nog reis (3,5 in totaal, aangezien ik nog 2 weken ga WWOOFen), elke week ongeveer 2 keer ergens ga eten. Heerlijk! Ik moet wel zeggen dat het zwaarder valt dan verwacht om beginnend tante te zijn aan de andere kant van de wereld. Wat dat betreft ben ik ook weer blij als ik straks terug ga naar nederland en die kleine in mijn armen kan houden... De hele bus weet inmiddels ook dat ik tante ben geworden haha. Ja je moet het aan iemand kwijt (al vraag ik me af hoe boeiend ze het vinden haha...).
Na Neslon heb ik 1 nacht in Greymouth doorgebracht, ruim voldoende. Ons hostel kreeg elke avond backery food (gratis) en ik heb genoten van een heerlijke salami met kaas en salade sandwich (op een heerlijk broodje) en een lemington (cake met chocolade en kokos) na. Dat scheelte weer koken. Ook had dit hostel een bad, dus daar heb ik in de avond van genoten. Vanuit Greymouth ben ik nu bij Franz Joseph aangekomen; glacierland! Vandaag ben ik met iemand uit Brazilie naar de Franz Joseph Glacier gelopen. Morgen ga ik of heel actief een 5 a 6 uur durende hike doen welke me boven de glacier brengt en dus een heel mooi uitzicht heeft (iemand uit mijn bus wil misschien meelopen, dus dat zou gezellig zijn), of (want ik moet zeggen dat mijn lichaam door het slechte slapen en vele lopen ook erg vermoeid begint te raken), ik doe rustig aan en ga smiddags richting de hot pools. Dat kost maar 14.50 (dollar) en daarvoor kun je lekker het warme water in. Wellicht wordt het nog een combinatie van deze twee, maar dat zie ik morgen wel.
Na Franz Joseph zal ik 2 nachten in Wanaka verblijven, alwaar ik (wederom) voornamelijk zal wandelen langs Lake Wanaka. Daarna ga ik door naar Queenstown, alwaar ik voornamelijk ben voor een dagtrip naar Milford Sounds, erg mooi Fjorden.
Dat was het nieuws weer vanuit Nieuw Zeeland. Iemand nog leuke nieuwtjes vanuit Nederland of zijn/ haar leven?
Tot snel!

En hier is ie dan...

Mijn neefje Stijn! Geboren op 15 Maart 2010.

Voor mijn lieve neefje Stijn!

Een nieuw leven, zo teer en fijn.
Vingertjes en teentjes, allen nu nog klein.
Omringt door de liefde van allen om hem heen,
Mooier dan de dag, dat de zon het stralendst scheen.

Een wondertje, dat tot wonder bloeit,
En door alle liefde steeds weer groter groeit.
Papa en mama trost als kan zijn,
Op hun allerliefste kleine Stijn.


Lieve Stijn,

Welkom op de wereld,
Ik wens je heel veel geluk en gezondheid in het leven wat voor je ligt. En weet zeker dat jou papa en mama heel gelukkig met je zijn! Ik kan niet wachten totdat ook ik je in mijn armen kan sluiten en ook ik zal er altijd voor je zijn…

Heel veel liefs en tot snel,
“Tante” Femke

Down South

Zo inmiddels heb ik het Noordereiland achter me gelaten, maar niet voordat ik nog het een en ander heb gedaan. Zo ben ik vanuit Cormandel, via Thames, naar Te Aroha gereden. Hier ben ik twee dagen gebleven, alwaar ik een dag naar een opservatiepost ben gelopen op 349 meter hoogte en de volgende dag de gehele Mt Te Aroha heb beklommen, zo'n 952 meter. De tocht duurde zo'n vier uur en op de heenweg ben ik niemand tegen gekomen. Op de terug weg, kwam ik langs een paar mensen, maar alles bij elkaar was het erg rustig. Ook geen touristische trekpleister. In het gehele hostel (de grootte van een woonhuis), waren we met vier a vijf personen.

Vanuit Te Aroha ben ik naar Rotorua gegaan, alwaar ik een dag heb rondgelopen. In de ochtend ben ik, met wat mensen van de Magic bus, naar een gratis park geweest met wat boiling mudpools en dergelijke en zijn we nog naar Lake Rotarua gelopen. Smiddags ben ik het stadje even ingeweest.
Naar Rotorua was Taupo aan de buurt, alwaar ik Caroline weer ontmoette, om samen de tongariro crossing te lopen. Dit is een van de mooiste daghikes van Nieuw Zeeland (en de wereld) en moest dus gelopen worden. Uiteindelijk hebben we deze hike op maandag (samen met john, iemand die Caroline weer kende) gelopen en wat hadden we een geluk met het weer. Helder blauw en zonnig, al was het toen we wederden opgepikt met de shuttle bus om 6.00 nog wel koud. De wandeling was zeker de moeite waard. Alleen het eerste gedeelte was vrij zwaar (veel trapjes) en een redelijke klim. Uiteindelijk was de gehele wandeling niet zo zwaar en goed te doen. We hadden 8 uur en ik denk dat je 6 a 7 uur nodig hebt, dus we hebben het soms ook rustig aan gedaan. Het was het zeker waard, eens schitterende wandeling.
Helaas was ik de dag erna ziek en heb ik de gehele dag op bed gelegen en geslapen. Ik zou eigenlijk met John en Caroline naar de spa pools gaan en daarna zouden we samen pannenkoeken bakken. De pannenkoeken heb ik nu bediend gekregen, maar voor de rest heb ik alleen op bed gelegen. Snachts had ik nog een unieke ervaring (eentje waarvan je dan wel weer zonder kwam), doordat ik boven in het stapelbed lag en twee mensen onder mij besloten sex te hebben. Een stapelbed beweegt echter mee, dus dat was dan weer minder prettig. Dan vraag je je toch af waarom mensen dat in hemelsnaam moeten doen in een dorm met 6 personen!
Na Taupo was het dan tijd naar Wellington te gaan. Hier had in ongeveer 1,5 dag te spenderen. De eerste avond had ik het een beetje gehad met hostels en ondanks de gratis worsten heb ik toen besloten heel culinair bij de burger king te gaan eten. Verder de stad doorgelopen.

Dit heb ik gister eigenlijk ook gedaan. Helaas begon het halverwege de dag te regenen, dus ook binnen in het hostel gezeten.
Vanochtend ben ik om 6.00 opgestaan en richting de ferryterminal gereisd. Ik kon het eerste gedeelte meerijden, met iemand die een taxi had geboekt en daarna kon ik de interislander shuttle bus verder nemen. Om 8.25 vertrok de ferry voor de 3,5 uur durende rit richting picton, alwaar ik nu ben aangenomen. Heerlijk weer een kleiner plaatsje, waar veel touristen schijnbaar niet blijven. Het hostel heeft gratis internet, ontbijt en chocolademouse en ijs s avonds. Daarnaast hebben ze een warme spa pool, alwaar ik me voor in heb geschreven om 21.00 vanavond. Heerlijk bubbelen, terwijl het buiten afkoeld....
Morgen ga ik richting Nelson, alwaar ik drie nachten blijf en van waaruit ik een dagje ga wandelen in het abel tasman National Park. Daarna ga ik weer verder. Van 31 Maart t/m 8 april zal ik op een WWOOF adres in Blenheim verblijven. WWOOF houdt in Willing Working On Organic Farms en tegen een uur of 4 tot 6 werk per dag, woon je bij de mensen van de boerderij in en heb je gratis accomodatie en eten... Een leuke ervaring dus. In Auckland ga ik aan het einde van mijn reis ook nog een weekje WWOOFen!
Dat was mijn nieuws weer,

spreek jullie snel!

Een nieuw plan...

Aangezien ik de komende jaren hoogst waarschijnlijk geen visum kan krijgen voor Australie, heb ik de afgelopen maand gebruikt om na te denken wat ik dan wil gaan doen. 3 jaar reizen blijkt uiteindelijk, vanwege verschillende redenen, geen optie. Uiteindelijk heb ik besloten om, na mijn " vakantie" terug naar Nederland te keren. Dit heeft zowel te maken met de financiele kant (banen liggen niet voor het oprapen in Nieuw Zeeland, lonen liggen erg laag en prijzen zijn weer vrij hoog), alsmede dat ik heb besloten dat, als de ene droom niet door kan gaan, ik een andere droom moet gaan verwezelijken. Iedereen zal weten dat ik naast reizen een andere passie heb, namelijk theater. Daarom heb ik besloten een avondopleiding te gaan doen aan de acteerstudio in Scheveningen. Dit is een theateropleiding (tot all round acteur) en duurt 3 jaar. Het is best een opgave, daar ik naast een (bijna) fulltime baan een opleiding ga doen van 3 avonden (dinsdag, woensdag en donderdagavond van 19.00 tot 22.30) in de week. Echter is dit wel iets wat ik toch graag wil gaan doen. Beter is ook dat ik al een orientatie jaar heb gevolgd, waardoor ik dus geen officiele auditie hoef te doen (ik ben al door). Ik hoef alleen het auditieweekend te volgen om de andere leerkrachten te ontmoeten. Dit betekend dus dat ik per September weer ga " studeren". Omdat ik hiervoor geld nodig heb, heb ik dus besloten om na mijn reis, terug te keren naar Nederland. Dan heb ik nog wat spaargeld over en kan ik in Nederland nog wat sparen voordat de opleiding begint. Hier in Nieuw Zeeland zou ik weinig kunnen sparen. Ik moet zeggen dat ik blij ben dat ik voor mezelf nu duidelijk heb wat ik ga doen, echter ga ik niet geheel vrijwillig terug naar Nederland. Ik had erg graag een leven opgebouwd in Australie, of dit althans een kans gegeven, maar op dit moment zit die kans er simpelweg niet in en moet ik iets anders gaan doen. Ik laat mijn visum aanvraag wel doorlopen, maar heb besloten niet te gaan wachten op een visum waarvan ik niet weet hoe lang het nog kan gaan duren. En dus ga ik een leven opbouwen in Nederland. Deze vakantie gebruik ik om dat tot me door te laten dringen, want het is wel even een hele omschakeling. Toch heb ik wel zin in de opleiding en om iedereen weer te zien. Echter was ik toch liever naar Australie gegaan. Om een lang verhaal kort te maken; eind april vlieg ik dus terug naar Nederland. Een nieuwe toekomst tegemoed. En waar ik uiteindelijk zal stranden... Geen idee, maar dat heeft eigenlijk niemand, toch?

Coromandel Pennisula

Hier ben ik weer met een update.

De afgelopen weken ben ik in de Coromandel Pennisula geweest. Ik moet zeggen het is zeker een aanrader. De eerste drie nachten heb ik in Whitianga dorgebracht. De tocht erheen was redelijk bijzonder, daar ik de enige was die deze tour deze dag ging doen en ik daardoor als enige in de bus zat! De eerste dag dat ik hier aankwam heb ik een beetje in het dorp rondgelopen, en op het strand gezeten, het was namelijk heerlijk weer. Helaas gold dat niet voor de tweede dag, toen regende het het grootste deel van de dag,

terwijl ik met Caroline (uit Canada) eigenlijk een wandeling wilde maken naar Sheakspeare Cliff en Cooks beach. Toen werd het maar een dagje lezen, slapen en dergelijke. Smiddags zijn we wel Fish and Chips wezen eten. Niet omdat we nou zou van vis hielden, maar meer omdat we dit erbij vonden horen als we in Nieuw Zeeland waren. S avonds zijn we, samen met Erica (uit Hong Kong) een ijsje wezen eten in het centrum.
De volgende dag ben ik zelf de wandeling naar Sheakspeare Cliff gaan doen. Het was een erg mooie wandeling, ondanks dat het ook wel erg warm was. Om 16.00 die dag ben ik uiteindelijk weer vertrokken naar Coromandel Town, maar een uurtje rijden van Whitianga.
Coromandel town was kleiner dan Whitianga en er was weinig te doen. Hier was ik 2 dagen/ 3 nachten. De eerste volle dag heb ik een Moutainbike gehuurd en ben ik richting de watervallen gaan fietsen. Door de hitte en heuvels heb ik uiteindelijk een tocht van goed 2 uur gemaakt, maar niet naar de watervallen. Het was wel een mooie tocht en zeker goed voor de conditie. Verder heb ik in het dorpje rond gekeken. De dag erna ben ik een wandeling gaan doen, naar een mooi uitzichtpunt. Deze wandeling zou 45 minuten kosten, alleen heen, maar uiteindelijk bleek dit de tijd te zijn die je erover doet om heen en terug te gaan. Daarna nog weer even in het dorpje rondgelopen.

Inmiddels ben ik in Thames aangekomen, een wat groter stadje en morgen ga ik voor 2 nachten naar Te Aroha. Na Te Aroha (waar niet veel meer te doen is dan fietsen en wandelen), zal ik de touristische route nemen, richting Rotorua, Taupo en Wellington, waarna ik de oversteek zal maken naar het zuidereiland.

Bay of Islands

Zo ik ben weer terug van een klein weekje Bay of Islands en het was een geslaagde trip. Maandag vertrok ik vanuit Auckland eerst richting Paihia, een dorpje aan de oost kust van de Bay of Islands. Daar verbleef ik drie dagen. De eerste dag ben ik even rond gaan lopen, het dorpje in en de dag erna heb ik een dagtour gedaan naar Cape Reinga, het meest noordelijke punt van Nieuw Zeeland. Dit was een drukke, maar erg leuke dag. We vertrokken om 7.15 en waren rond 20.00 weer terug. We hebben een wandeling gemaakt naar de vuurtoren van Cape Reinga, met wat

tussenstops tussendoor, en op de terug weg zijn we nog wezen sandboarden. Dit was erg gaaf, daar we van een vrij hoge en steile berg afgleden...
De laatste dag heb ik aan het strand gelegen en ben ik nog wat door het dorp wezen wandelen. Donderdagochtend om 8.00 vertrokken we richting Hokianga, waar ik, met een engels stel, de bus verliet om een paar dagen door te brengen vlakbij Opononi (de westkant). Ik ben hier drie dagen gebleven. De eerste dag niet zoveel gedaan. Een beetje rondgelopen en wat gekletst met wat mensen uit het hostel. S avonds het engelse koppel verslagen met een potje monopolie. Wat een bedragen hebben ze hier bij dat spel zeg. Miljoenen gingen erover de tafel!
De dag erna was het helaas stormachtig en heb ik voornamelijk mijn erg dikke maar goede thriller "pig island" bijna uitgelezen. Gister was het gelukkig weer het "normale" weer; 25 tot 30 graden en zonnig en toen heb ik eerst naar Opononi gewandelt. Deze strandwandeling was ongeveer 1,5 uur (heen en terug) en was heerlijk. In Opononi heb ik het graf van Opo, de dolfijn die in 1955 dit plaatsje op de kaart heeft gezet, bezocht. Smiddags ben ik door de vrouw van het hostel bovenaan een heuvel afgezet en heb daar wat gewandelt. Daarna ben ik terug naar het hostel gewandelt, wederom over het strand en door het water. Ook dit was weer een prachtige wandeling. S avonds heb ik lekker rustig aan gedaan. Vandaag werd ik om 10.20 opgehaald door de Magic bus en gingen we weer terug richting Auckland. Wel hebben we eerst nog de langste levende Kauri boom bezocht en hebben we gelunched in een restaurantje. Normaal eet ik dan braaf mn eigen gemaakte boterhammetjes, maar ze hadden zulke lekkere quiche dat ik mezelf daar maar op getrakteerd heb. Om 16.00 was ik bij mijn hostel in Auckland alwaar ik nu 2 nachten zal blijven, voordat ik dinsdagochtend richting Cormandel zal vertrekken voor een weekje.

Back in Auckland

En toen was ik weer terug in Auckland.

Allereerst hebben we vrijdag nog een erg leuke tocht door de bossen gemaakt, waarbij de paarden heerlijk achter elkaar aan de heuvel op konden rennen. Ik moest Tode goed inhouden, aangezien ze steeds Kiwi in wilde halen, maar dat mocht niet, want dan zou ik voorop rijden, niet echt een goed idee dus. Alles is echter goed gegaan en ze vonden dat ik een mooie band met Tode had opgebouwd. Dat was ook wel zo, het was echt een lief paard. Ze was alleen agressief als het op eten aankwam (ja ze had een beetje een eetprobleem en was dan ook op dieet). Als ik in Auckland terug was mocht ik altijd een keertje langskomen en misschien dat ik dat ook wel doe. Ook als er iets was, mocht ik altijd contact opnemen...

Helaas was de terugkeer in auckland een beetje een shock. Van 5 dagen rustig op een paardenboerderij, de grote boze stad weer in. Daarnaast heb ik een hostel, waarvan te merken is dat het goedkoop is. Zo zit er een grote bar onder het hostel, wat je dus ook de hele nacht hoort, zijn de lamellen die er al hangen (de helft mist gewoon) ook niet alles. Ook voelt het alsof je half op een lattenbodem ligt ipv op het matras... Dus toen ik aankwam, moet ik bekennen, miste ik mijn goede vriendinnetje Tode wel een beetje. Na vijf dagen lang voor elkaar gezorgd te hebben, is het dan toch wel een schok om zo terecht te komen. Vandaag ben ik dan ook weinig in het hostel geweest. Na een slechte nacht slaap, ben ik om 8.30, na muziek te hebben liggen luisteren, maar opgestaan. Ik heb toen een reservering gemaakt in de Sky Tower, om daar om 12.30 te lunchen. Daarna ben ik in de circle bus gestapt en heb een rondje gereden. Uiteindelijk ben ik lekker in de sky tower gaan eten. Het uitzicht is, moet ik eerlijk bekennen, wel erg mooi... Het was dan ook wel hoog.

Na mijn lunch ben ik naar de Victoria Park Markets gelopen, maar deze vielen erg tegen. Uiteindelijk toch maar terug naar mijn hostel gegaan en een tijdje met de mensen uit mijn hostel gepraat. Dat maakt het dan toch een stukje minder erg. Nog een dagje auckland, geen idee wat ik morgen ga doen, en dan lekker naar de Bay of Islands. Heerlijk!

Todd, my friend, and me!

Zo ik heb even tijd en aangezien ze hier ook WIFI hebben zal ik proberen vast wat foto's op deze site te zetten, zodat jullie zien hoe goed Todd en ik samen zijn!
Om te starten zijn wij maar met twee cursisten, waarvan de ander deze cursus al een keer heeft gevolgd. Ik ben dus echt de beginner, maar gelukkig zeggen ze dat ik niet slecht ben (ze zouden niet zeggen dat ik pas 4 dagen op een paard zit en zeggen dat ze eerder zouden denken dat ik al 6 maanden les had). De eerste drie dagen waren vooral oefenen op het veld hier. Eergister wa shet te warm in de middag en zijn

we naar een meer gegaan om te gaan zwemmen. Gister wilde we al weg, alleen was een paard absoluut niet in te laden en later bleek hij rugpijn te hebben dus toen besloten we maar hier te rijden. Vandaag was erg leuk, omdat we naar het bos zijn geweest en op het strand hebben gereden . Zowel stapvoets als in draf en gallop. Dat was erg leuk. Gistermiddag nog geoefend met lassoewerpen, wat niet eens zo moeilijk is als het lijkt. Gisteravond zijn we naar Ponyclub geweest. Gelukkig is Pony hier ook een paard, anders was het helemaal erg geweest. Maar goed ik ben braaf wezen kijken en heb me wel een beetje verveeld, maar verder was het wel grappig. Toch ga ik liever naar het theater haha. Tv kan ik wel genoeg kijken. Die wordt aangezet in de ochtend en gaat pas uit in de avond.
Morgen gaan we nog naar het bos in om te rijden en daarna ga ik terug naar Auckland.
Het eten is overigens erg goed, inclusief toetje elke avond (meestal cheesecake met ijs)...

Ja tuurlijk blijft het vervelend dat ik momenteel niet in aanmerking kom voor een visum voor Australie, maar veel kan iker niet aan doen. Dus maken we er hier maar het beste van en zie ik wel wanneer ik weer naar Nederland kom. Het zal sowieso niet voor eind april/ begin mei zijn, dus gelukkig is de winter dan weer voorbij.

Kiwi Cowboy!

Morgen is het zover. Dan ga ik mijn Kiwi Cowboy cursus doen. Vanmorgen heb ik al mijn tassen gepakt en een van mijn tassen hier in het hostel gestald. Over 2,5 maand, als ik terug ben in Auckland, verblijf ik weer in dit hostel en pik ik mijn tas op!
Om 8.30 moet ik morgen de bus hebben en ik denk dat het (zwaar bepakt en bezakt), zo'n half uurtje lopen is. Daarna door naar de farm, alwaar ik elke dag zal gaan paard rijden. Je krijgt voor de hele week je eigen paard om te verzorgen, dus hopelijk heb ik een beetje een lieve!
Ik zal van maandag t/m vrijdag op die boerderij verblijven en dan zal ik ook geen internet hebben vermoed ik. Dus de komende week zullen jullie weinig van mij horen. Vrijdagavond rond 18.00 ben ik weer terug in Auckland, alwaar ik ditmaal een goedekope kamer heb geboekt. Gezien ik heb besloten mijn laptop wel mee te nemen op reis, ben ik blij dat er lockers zijn! Ik zit dan wat meer in het centrum van Auckland voor de 3 nachten die ik daar dan nog verblijf. Op maandag 15 Februari vertrek ik met de Magic bus richting de Bay of Islands. Ik heb momenteel 2 nachten geboekt in Paihia, maar kan daar op zijn vriegst donderdagochtend pas vertrekken en wellicht verblijf ik daar wat langer. Dat zie ik wel als ik daar ben, hoe mooi het is en wat er allemaal te doen is.
Ik zal jullie volgende week laten weten hoe de Kiwi Cowboy cursus was! Tot dan!

Een nieuw bericht...

Mensen geloven soms dat dingen gebeuren voor een reden. Inmiddels is me dan wel duidelijk dat ik dan niet in Australie hoor te zijn.

Ik heb net namelijk een mailtje gekregen van de staat West Australie en ze hebben mijn Off list State Sponsorship NIET geaccepteerd. Op dit moment betekend dat, dat ze pas met de aanvragen van mijn catagorie beginnen eind 2012. Dit houdt in dat ik voorlopig nog niet zal emigreren naar Australie. Natuurlijk kan er van alles veranderen, nu de economie aan het aantrekken is, maar voorlopig zal ik dus geen visum hebben en kan ik uitgaan van een visum in 2013, mits deze wordt toegekend.

Verandert dit wat aan mijn verblijf hier? In zoverre dat ik nu weet dat ik hoogst waarschijnlijk toch niet kan overbruggen in Nieuw Zeeland en dat maakt mijn beslissing om te gaan reizen makkelijker. Nu ik weet dat ik hoogst waarschijnlijk toch terug ga naar Nederland (Canada is voorlopig even van de baan), vind ik het niet zo erg dat ik dan wat korter in Nieuw Zeeland verblijf en ik eerder terug zou moeten gaan. Nieuw Zeeland was tenslotte eigenlijk alleen ter overbrugging naar Australie, maar sinds de economische crisis en nu de beslissing over mijn State Sponsorship valt ook dit plan, net als vorige keer in het water. Gelukkig zijn er ergere "overbruggingen die in het water vallen" te bedenken.

In Nieuw Zeeland gaat het overigens al een stuk beter. Ik ben blij met de beslissing te gaan reizen en kijk er erg naar uit.

Ik heb verschillende leuke tours gezien die ik kan gaan doen of die al bij de bustour inbegrepen zijn. Zo ga ik in de Bay of Islands een dag naar Cape Reinga (het noordelijkste punt), wil ik een eco tour doen, waarbij je ook met Dolfijnen kan zwemmen en wil ik in nog een cuturele activiteit doen. Op dit moment is mijn plan dan ook om op maandag 15 februari naar de Bay of Islands te vertrekken en dan 3 nachten in Paihia te blijven (vanuit daar gaan de tours naar Cape Reinga en de dolfijnentour) en dan nog een nacht in Hokianga, van waaruit ik nog een culturele excursie ga doen. Vanuit daar ga ik dan voor 1 of 2 nachten terug naar Auckland om vervolgens het noorder eiland af te zakken en dan het zuidereiland aan te doen. Ik heb al gekeken en wil eventueel (waar kan) wel wat betaald werk meepikken onderweg of wat schoonmaken in hostels voor een paar uur per dag voor gratis overnachting. Als dat lukt kan het zijn dat ik dat nog even ga doen.
Vandaag heb ik vooral genoten van het weer. Samen met een hostelgenoot (nieuw in het reizen) naar de stad geweest, voor hem ook een Magicbus pas geboekt en wat wezen eten aan de haven (heerlijk broodje van de subway). Verder in het hostel voornamelijk uitgezocht welke extra tours ik nog wil doen, buiten de tours die inbegrepen zijn bij de buspas. Inbegrepen zijn bijvorbeeld een dagtour naar Cape Reinga, Cormandal, een dagtour naar Abel Tasman national park inclusief ferrie en wandeling, een dagtour door de fjorden van Milford Sounds.

Dit weekend dus nog even Auckland en dan 5 dagen te paard voor mijn Kiwi Cowboy cursus. Ik ben heel benieuwd!!!!

De wereld buiten auckland

Inmiddels is alles wat geregeld moest worden geregeld. De afgelopen dagen ben ik ook veel bezig geweest met het zoeken naar werk. Helaas viel dat allemaal erg tegen. Veel instellingen nemen geen mensen aan met een Working Holiday Visum, gezien de restricties (kan maar een jaar werken en vaak zijn de mensen met zo'n visum ook snel weer weg, gezien het reizigers zijn). Er bleven een paar banen over, maar daar had je perse een auto voor nodig (zonder namen ze je niet aan) en met de salarissen die ze hier betalen kun je niet EN en vaste lasten EN je auto betalen. Ook al ben ik hier nog maar net, ik merk dat een baan waarbij je nog iets verdient (en dus ook leuke dingen kunt doen), schaars is en dat ik geen zin heb om in Auckland te blijven wachten tot er wellicht iets op mn pad komt. Zo'n leuke stad is het nou ook weer niet.
En dus heb ik een drastische beslissing genomen. Vandaag heb ik een Magic bus pas gekocht, waarmee mijn vervoer voor beide eilanden is geregeld. Ik vertrek mandag 15 Februari (na de kiwi cowboy cursus) eerst naar de Bay of Islands en van daaruit keer ik terug naar Auckland. Vanuit Auckland ga ik naar het zuiden, vervolgens het zuidereiland, waarna ik weer richting noorden vertrek. Op 10 april wil ik dan weer op het noordereiland aangekomen zijn, daar ik dan een kaartje voor Miss Saigon in Wellington heb. Daarna ga ik weer op mn gemakje richting Auckland, alwaar ik op 28 april een kaartje heb voor de musical Rent.
En ja dat is natuurlijk even anders dan gepland en kost even ook veel geld. Maar ik merk dat ik er niet gelukkiger op wordt om in Auckland te blijven wachten (ik ken hier ook niemand), dus heb ik mezelf afgevraagd; er ligt een hele wereld daarbuiten, wil je daar niet in? En het antwoord was; Owja!
En dus ga ik een soort gelijke reis maken als 6 jaar geleden... Ik heb er 2 a 2,5 maand voor uitgetrokken... We zien wel hoe het loopt.
En als ik terug kom. Geen idee. Laat ik dat maar eens gaan bedenken als ik op reis ben.

Gearriveerd!

Na een lange, lange reis, ben ik gister goed aangekomen in Auckland. Mijn reis begon zondag 31 januari om 7.15, toen we wegreden uit Doetinchem. Om 9.00 was ik al ingechecked op schiphol en hebben we nog wat gedronken. Omdat ik om 11.00 al moest gaan inchecken, ben ik na het drinken de doune doorgegaan, na een laatste groet aan de achterblijvers. Nog een laatste cadeautje, laatste omhelzing en dan toch de douane door.

De Gate was snel gevonden en ik kan al snel de security door. Toen was het wachten op het daadwerkelijke boarden van het vliegtuig.
De reis verliep soepel en ik had aardige mensen naast me zitten, nadat ik van plek had geruild zodat een stel naast elkaar kon zitten, ipv achter elkaar! Ik heb geen films gekeken, maar wel wat series en verder ook nog lekker wat geslapen! Om 6.30 lokale tijd (na bijna 11 uur vliegen) ben ik geland op Kuala Lumpur airport, waar ik 15 uur te overbruggen had, maar een heerlijke hotelkamer op het vliegveld had voor 12 uur (bedankt Koen en Jet). Hier heb ik wederom geslapen, een lekker bad genomen en daarna nog even wezen internetten op het vliegveld! Om 21.30 lokale tijd vloog ik vervolgens in bijna 10 uur naar Auckland, onderweg een aantal films; This is it (officieel is dit een documantaire), Fame en The Rock zijn langsgekomen en verder ook nog even liggen slapen. Ditmaal was mijn buurvrouw niet erg spraakzaam, dus ook nog maar wat muziek geluisterd!
Om 12.30 lokale tijd kwam ik vervolgens aan in auckland. Het duurde even voordat ik al mijn spullen had, maar vervolgens kon ik wel snel overal doorheen en toen ik aankwam, kon ik de shuttlebus instappen en gelijk vertrekken naar het hostel.
Na zo een lange reis heb je weinig zin meer om allerlei zaken te regelen, maar ik ben nog maar wel even naar de supermakrt gegaan en heb even inkopen gedaan. Verder in het hostel met wat mensen gepraat en lekker op tijd naar bed. Er is hier geen common room met tv, alleen keukens, maar ik heb wel lekker tv en internet op mn kamer (gratis), dus dat is makkelijk. De mensen van het hostel zijn erg behulpzaam en het is 10 a 15 minuten lopen naar de stad! Goed te doen dus. Vandaag is mijn missie om een IRD nummer te openen op het postkantoor en een bankrekening te openen! Verder ga ik vanmiddag even naar de stad, eventueel langs wat uitzendbureaus voor werk en daarna nog op zoek naar een kamer. Mocht het zo zijn dat ik na mijn kiwi cowboy cursus nog geen werk heb, dan ga ik kijken of ik een tour naar de Bay of Islands kan boeken. Ook heb ik wat dagtours bekeken in de buurt van auckland! Er staan wel wat leuke tours bij!
Nou ik ga het een en ander regelen. Tot snel!

Afscheid, deel 2

De rest van de week stond, na mijn afscheid op toneel en mijn afscheidsfeestje voor collega's, ook in het teken van afscheid. Zo heb ik afgelopen woensdag mijn laatste dienst gewerkt. Dat was erg gezellig. Ik heb voor de jongeren (en collega's die op dat moment werkte) een heerlijke (al zeg ik het zelf) Australische lunch bereid. Na het werk ging ik gelijk door naar Bianca, een vriendin van mij, waarmee ik voor de allerlaatste keer naar een musical zou gaan (althans voor nu, in de vakanties zullen we de schade vast wel inhalen, nietwaar Bianca?). Natuurlijk gingen we naar Love me Tender in het nieuwe Luxor theater in Rotterdam. Eerst hebben we een hapje gegeten en daarna zijn we richting het theater gegaan. De show was weer als vanouds, erg hilarisch! Bianca had ervoor gezorgd dat ik mijn Tim Tams nog aan Rene kon geven die ik had meegenomen (en een pak voor Birgitte afgegeven via Rene) en na een praatje en een laatste knuffel was deze dag toch ook weer omgevlogen (bedankt Bianca, zoals gezegd doen we het nog wel eens over).
De volgende dag toch nog een keer met mijn moeder naar Love me Tender geweest (sjah je moet iets) en ook mijn moeder heeft er erg van genoten, net zoals ik (maar dat spreekt dan weer voor zichzelf).
Afgelopen weekend was het dan zover; mijn afscheidsfeestje zou plaats vinden. De meeste mensen die ik had uitgenodigd zouden ook komen en zo was het erg gezellig. In totaal zijn ongeveer 30 mensen langs gekomen en het was erg gezellig de mensen allemaal nog een keertje te zien en te spreken. Vanaf 11.30 totaan 22.00 zijn er continue mensen geweest.
Het was een erg goed afscheid en ik vind het leuk dat zoveel mensen de moeite hebben genomen om richting Doetinchem te komen! Ik heb me in ieder geval prima vermaakt en zal zeker met veel plezier aan alles terug denken...

Voor mij is het nog maar 6 dagen voor vertrek. Ik ben al aan het kijken/ regelen wat ik allemaal wil gaan doen, waar ik eventueel kan gaan wonen het komende jaar etc. Tot nu toe is alleen een toneelcursus geregeld en daar begin in 1maandag 15 februari al mee. Verder wil ik, als ik tijd heb, op zaterdagochtend een broadway dansworkshop gaan doen. Dat is goed voor mijn conditie, maar lijkt me ook erg leuk, alleen ben ik echt slecht in dansen, dus dat wordt nog wat! Jullie horen het nog wel, hoe het allemaal loopt!

Afscheid, deel 1

Afgelopen week is het afscheidnemen eigenlijk al begonnen. Het begon afgelopen maandag, toen ik eerst even met een collega thee ben gaan drinken, omdat zij niet op mijn afscheidsfeestje kon komen. Dit was overigens erg gezellig. 'S avonds ging ik voor de laatste keer naar toneel en ook daar heb ik dus afscheid genomen. Met een klok als cadeau en Tim Tams om uit te delen ging ik zo dus voor de laatste keer op pad naar Voorburg. Het was leuk iedereen nog een keer te zien en gedag te zeggen. Ik heb nog hele leuke oorbelletjes gehad, om zo nog eens aan de toneelvereniging en alle mensen te denken. Nou dat had ik anders ook wel gedaan, maar ik vond het erg leuk!
Eergister, vrijdag 15 januari, heb ik mijn afscheidsfeestje voor collega's gehouden. Bijna al mijn directe collega's (en een paar oud collega's) waren erbij en met 12 man in totaal was het een gezellige bedrijvigheid. Ik vond het een erg gezellige avond en het was alweer een tijdje geleden dat we met zn allen waren, dus dat zou theoretisch zeker voor herhaling vatbaar zijn (mocht ik niet gaan emigreren, want straks vind ik het toch iets te ver om daarvoor over te komen). Ook ben ik nu ook weer (schandalig) verwent met skip- bo (jeej, die wilde ik graag meenemen), een mooie ANWB fotomagazine van Nieuw Zeeland (ik doe echt mn best om hem niet te lezen voordat ik in het vliegtuig zit), een vriendenboekje waarin iedereen iets geschreven heeft (en er nog ruimte over is voor de feestgangers die zaterdag op mijn feestje komen) en nog wat geld om om te wisselen naar Nieuw Zeelandse dollars. Onder grote hilariteit, van voornamelijk 1 collega, heb ik ook nog een boekje met Haagse wijsheden gehad en ook prijkt er nog een bloem in de chaos van mijn kamer.
Gister, zaterdag, was ik lekker vrij. Alhoewel vrij. Nu is (helaas) het moment aangebroken dat ik alle meubels uit elkaar moet gaan halen en dat is een hele klus zo alleen. Ondanks dat ik me gister niet helemaal lekker voelde heb ik flink doorgewerkt. Op de momenten dat ik me echt beroerd voelde, ben ik wel even gaan liggen. Ik was echter bang dat ik daardoor niet zoveel af kreeg, maar dat was gelukkig niet het geval. Aan de eind van de avond waren toch mijn tv meubel, dressior, beide boekenkasten en eettafel helemaal uit elkaar en van mijn kledingkast staat alleen het frame nog. Niet slecht voor een zaterdag! Het is nu wel ongezellig in mijn kamer en daardom heb ik een bloem (die ik heb gehad bij mijn afscheid) samen met een kaars pontificaal in de woonkamer (op de grond) gezet. Dat ziet er tenminste nog een beetje gezellig uit (of hou ik mezelf daarmee alleen maar voor de gek, haha).
Morgenavond ga ik, samen met Marieke de "kook de krokodil, Australian Bush kookworkshop" doen. Ik ben benieuwd!!!

Aftelkalender

Helaas is er nog steeds niets te melden over het State Sponsorship, daar ik nog steeds niks van de West Australische overheid heb vernomen.
Helaas heb ik momenteel ook geen internet en door het tempo en enthousiasme wat zowel mijn huurbaas als online laten zien, verwacht ik niet thuis nog internet te krijgen! Helaas zal ik dus minder online zijn de komende weken! Op mijn werk zal ik wel mijn mail checken en wie weet kan ik af en toe eens bij mensen thuis ook mijn internet checken!

Dat is dus balen. Gister op mijn werk, heb ik dus weer even alles bijgelezen. Toen ik thuis kwam lag er ineens een pakketje in de brienvenbus. Mijn eerste gok, gezien het handschrift, was dat het van Marieke afkomstig was, maar wat zou zij mij nou moeten sturen in een grote envelop? Mijn nieuwsgierigheid won het van mijn rationele "ik bekijk het wel als ik binnen ben" gedachte en al lopend de trap op heb ik het pakketje dus opgemaakt. Tot mijn verbazing kwam er een vrolijk gekleurd pakket uit. Eenmaal binnen kon ik het wat beter bekijken en wat bleek het tot mijn verassing te zijn? Een echte zelfgemaakte aftel kalender voor de laatste maand. Gister stonden de eerste 3 letters van het ABC erop en vandaag de vraag of ik wel voor het Australische klimaat wil gaan, met een plaatje van de temperaturen uit heel Australie op 15 december 2009 (gemiddelde van 35 graden). Verder ben ik nog niet gekomen. Het is natuurlijk erg verleidelijk om verder te kijken, maar die nieuwsgierigheid weet ik dan toch te bedwingen en ik bekijk hem verder dag voor dag! Ik vind het echt een super verassing die ik daar zomaar ineens in mijn brienvenbus vond!!! Het is echt heel leuk en creatief gedaan, alleen schuilt daar toch ook een nadeel aan. Het is bedoelt als AFSCHEUR kalender, maar zo leuk gemaakt dat ik dat toch niet kan. Dus is het verandert in een omvouwkalender. Je ziet dan minder dat het steeds minder velletjes worden, maar ik vind het zonde om alles eraf te scheuren. Al kan ik de blaadjes er natuurlijk ook voorzichtig afscheuren en ze daarna alsnog bewaren!
Marieke; bedankt voor dit leuke cadeautje. Ik ben benieuwd wat ik er nog allemaal op ga lezen!