Vorige week waren ze, voor mijn aanvraag voor een State Sponsorship voor West Australie, bij de aanvragen van begin juli. Dat wordt dus spannend, aangezien mijn aanvraag van 27 juli is en dus bijna aan de beurt. Daarnaast heb ik net gelezen dat ze, met de visumaanvragen bij DIAC, inmiddels beginnen aan de mensen in catagorie 5, mensen die niet op de CSL lijst staan, maar wel door een Staat gesponsord worden. Deze worden behandeld op voligorde van binnenkomst. Mocht het zo zijn dat ik een State Sponsorship krijg (de kans is echter kleiner dat ik hem niet krijg, maar dat even terzijde), is het dus een groot voordeel dat mijn aanvraag er al vanaf Juli 2008 ligt en kan de tijd van verhuizen naar Australie (wat momenteel staat op eind 2012/ 2013) aanzienlijk verkleint worden... Nu hoop ik dus des te harder op een State Sponsorship, want dat betekend dat ik na mijn jaartje Nieuw Zeeland toch (met een beetje geluk) zeker in Australie zou moeten kunnen zitten.
Helaas is de kans op een State Sponsorship niet zo groot, maar ik verwacht in December toch wel een uitkomst. Nu maar hard, heeeeeeeeel hard duimen dat deze uitslag eens positief is! Helaas is de teleurstelling dan wel weer des te groter, als blijkt dat het negatief uitpakt, maar laten we nou niet op de zaken vooruit lopen!
Monday, November 30, 2009
Saturday, November 28, 2009
Dag, dag lieve Mouse
Vandaag is het afscheid nemen eigenlijk al een beetje begonnen... Ik heb vandaag mijn lieve poes Mousje naar haar nieuwe baasje gebracht. Gelukkig leek ze snel te wennen. Nadat ze 10 minuten onder de bank heeft gezeten, is ze het huis eens gaan verkennen. Alles werd bekeken en besnuffeld en ze is met ons meegelopen naar boven. Dat kent ze bij mij natuurlijk niet. Gelukkig heeft Marian flink wat ramen en daar werd al goed gebruik van gemaakt. Nadat ze alles had bekeken is ze gaan eten, spelen en lag ze languit op het kleed. Het is dan wel vreemd om weg te gaan, maar ik heb er wel een goed gevoel over. Ze gaat gelukkig naar een bekende en ik ga haar in januari nog even verwennen met allemaal knuffels.In huis is het wel stil... Nu woon ik echt alleen. Gelukkig weet ik waarom ik het doe. En ondanks deze momenten heb ik er echt geen spijt van. Nee laat Januari maar komen, kan me niet snel genoeg gaan! Voor Mouse is dit de juiste keuze...
Dag lief Mouseje, ik weet zeker dat je een heel goed nieuw huisje hebt gevonden, al zal ik je best wel missen hoor!
Thursday, November 26, 2009
Auckland
Nadat ik een beetje aan het rondsnuffelen was in Auckalnd (op internet dan he), heb ik wat leuke workshops gevonden, betreffende theater. Hierdoor ben ik wel een beetje gaan twijfelen over het werken op een melkboerderij. Dat betekend namelijk weer een tijdelijke verblijfplaats, waarbij ik ook niets verdien en ik geen mogelijkheden heb om een cursus te doen. Daarnaast blijf ik daar geen jaar, waardoor je weer blijft reizen en ik eigenlijk gewoon een jaartje ergens wil wonen.
Dus ben ik ook naar de mogelijkheden gaan kijken in Auckland en dan blijkt dat ik een aantal opties heb, qua werk:
* begeleiden van mensen met een handicap, of iets dergelijks (mits er vacatures zijn op het moment dat ik aankom)
* Nanny, waarbij je elke dag een aantal uren werkt (meestal tussen de 32 en 45 uur per week) en waarbij je per uur betaald krijgt en niet inwoont bij de familie.
* au pair, waarbij je hetzelfde doet als een nanny, alleen woon je tevens bij het gezin in.
Ik heb inmiddels een mailtje gekregen van een gezin voor de au pair functie, maar heb nog even besloten deze niet aan te nemen, daar ik zie dat er redelijk wat aanbiedingen zijn en ik het idee heb als Nanny wat meer vrijheid te hebben en ook wat meer te verdienen. Hierdoor heb ik dus besloten nog even te wachten om hier echt concrete afspraken over te maken. Daarnaast heb ik de eerste week in auckland om even rond te kijken wat ik kan gaan doen.
Verder heb ik een aantal workshops gezien die ik wel leuk vind. Een theatre performance workshop van 9 weken, een drama class voor een jaar (ga dan een van de twee doen) en een broadway dans workshop.
op dit moment trekt het mij dus meer aan om gewoon in Auckland te blijven en daar voor een jaartje mijn leven op te bouwen. Ik hou dus alle cursussen, musicals, theatershows en vacatures in de gaten en mail zo af en toe even voor informatie. Als ik er dan zo mee bezig ben, krijg ik toch ook wel erg veel zin om te gaan vertrekken. Gelukkig is het nog maar ruim 2 maanden, dus wat dat betreft begint het (gelukkig) ook echt op te schieten!
Dus ben ik ook naar de mogelijkheden gaan kijken in Auckland en dan blijkt dat ik een aantal opties heb, qua werk:
* begeleiden van mensen met een handicap, of iets dergelijks (mits er vacatures zijn op het moment dat ik aankom)
* Nanny, waarbij je elke dag een aantal uren werkt (meestal tussen de 32 en 45 uur per week) en waarbij je per uur betaald krijgt en niet inwoont bij de familie.
* au pair, waarbij je hetzelfde doet als een nanny, alleen woon je tevens bij het gezin in.
Ik heb inmiddels een mailtje gekregen van een gezin voor de au pair functie, maar heb nog even besloten deze niet aan te nemen, daar ik zie dat er redelijk wat aanbiedingen zijn en ik het idee heb als Nanny wat meer vrijheid te hebben en ook wat meer te verdienen. Hierdoor heb ik dus besloten nog even te wachten om hier echt concrete afspraken over te maken. Daarnaast heb ik de eerste week in auckland om even rond te kijken wat ik kan gaan doen.
Verder heb ik een aantal workshops gezien die ik wel leuk vind. Een theatre performance workshop van 9 weken, een drama class voor een jaar (ga dan een van de twee doen) en een broadway dans workshop.
op dit moment trekt het mij dus meer aan om gewoon in Auckland te blijven en daar voor een jaartje mijn leven op te bouwen. Ik hou dus alle cursussen, musicals, theatershows en vacatures in de gaten en mail zo af en toe even voor informatie. Als ik er dan zo mee bezig ben, krijg ik toch ook wel erg veel zin om te gaan vertrekken. Gelukkig is het nog maar ruim 2 maanden, dus wat dat betreft begint het (gelukkig) ook echt op te schieten!
Sunday, November 15, 2009
steeds een stapje verder...
En zo tikt de tijd voorbij en lijkt het allemaal toch ook wel weer snel te gaan. Inmiddels is het al halverwege November en staat December alweer half om de hoek te kijken... Ik heb altijd gezegd dat het vanaf December snel zal gaan.
Ik moet zeggen dat ik daar ook wel blij mee ben. Nu inmiddels alles is geregeld ben ik er wel aan toe daadwerkelijk te vertrekken.
In Nederland is zo goed als alles opgezegd, in ieder geval de belangrijke dingen. En ook mijn verblijf in Nieuw Zeeland, is in ieder geval voor een gedeelte geregeld.
Inmiddels heb ik ook mijn hostel geregeld voor de eerste week in Auckland, ditmaal in een Bed and Breakfast. Van 2 t/m 8 Februari verlijf ik in Freeman's Bed and Breakfast (http://www.freemansbandb.co.nz/) en heb ik mezelf getrakteerd op een heerlijke 1 persoonskamer, met gratis internet. Ik heb dan ook besloten mijn laptop mee te nemen. Ik heb 6 dagen in Auckland, waarin ik mijn bankrekening ga openen, mijn IRD (sofienummer) ga aanvragen etc. Van 8 t/m 12 Februari ga ik deelnemen aan de Kiwi Cowboy cursus, welke inmiddels ook is geboekt. Daarna ga ik op 13 Februari naar Otorohanga (1,5 ten zuiden van Auckland), alwaar ik op een boerderij ga werken tegen kost en inwoning. Hoelang ik daar blijf is nog onbekend, waarschijnlijk wordt dat een "we zien wel hoe het loopt" verblijf. Dit betekend dus wel dat de eerste weken zijn geregeld en ik dus in ieder geval een tijdje iets heel anders ga doen. Ik heb er dan ook erg veel zin in.
Ik ga iedereen, maar ook een aantal activiteiten, in Nederland ook echt missen, maar ik ben er zeker klaar voor om deze stap te gaan maken in mijn leven. Toch blijft het jammer om zoveel achter te moeten laten; natuurlijk in het bijzonder mijn familie, lieve vrienden en kennissen, mijn collega's, maar ook mijn erg goede, maar vooral ook gezellige toneelvereniging (wat was het heerlijk gister om te spelen voor al die mensen), mijn Mousje, alle Nederlandse musicals (jaja, ook dat zal wel even afkicken zijn) etc etc. Eigenlijk heb ik het allemaal al eerder beschreven. Van veel mensen krijg ik begrijpende reacties, maar ik krijg ook vaak te horen dat mensen het jammer vinden dat ik wegga; nou ik vind het ook erg jammer, dus dat gevoel is geheel wederwijds. Haha niet zo jammer dat ik daarvoor in Nederland blijf echter! Nee ik heb veel te veel zin in het avontuur wat eraan te komen zit. Wie weet waar het schip voor mij uiteindelijk zal stranden. Vooralsnog ga ik ervanuit dat dit in Australie is en dat ik jullie voornamelijk nog via internet, skype en telefoon spreek (en uiteraard de vakanties), maar je weet het nooit. En ach zover vooruit kijken heeft geen zin op dit moment. Ik neem de tijd zoals deze komt, de toekomst valt toch niet te voorspellen. En zo vlieg ik dus over 76 dagen (ik ben niet aan het aftellen haha) naar de andere kant van de wereld, een onbekend maar zeer welkom avontuur tegemoed.
Ik moet zeggen dat ik daar ook wel blij mee ben. Nu inmiddels alles is geregeld ben ik er wel aan toe daadwerkelijk te vertrekken.
In Nederland is zo goed als alles opgezegd, in ieder geval de belangrijke dingen. En ook mijn verblijf in Nieuw Zeeland, is in ieder geval voor een gedeelte geregeld.
Inmiddels heb ik ook mijn hostel geregeld voor de eerste week in Auckland, ditmaal in een Bed and Breakfast. Van 2 t/m 8 Februari verlijf ik in Freeman's Bed and Breakfast (http://www.freemansbandb.co.nz/) en heb ik mezelf getrakteerd op een heerlijke 1 persoonskamer, met gratis internet. Ik heb dan ook besloten mijn laptop mee te nemen. Ik heb 6 dagen in Auckland, waarin ik mijn bankrekening ga openen, mijn IRD (sofienummer) ga aanvragen etc. Van 8 t/m 12 Februari ga ik deelnemen aan de Kiwi Cowboy cursus, welke inmiddels ook is geboekt. Daarna ga ik op 13 Februari naar Otorohanga (1,5 ten zuiden van Auckland), alwaar ik op een boerderij ga werken tegen kost en inwoning. Hoelang ik daar blijf is nog onbekend, waarschijnlijk wordt dat een "we zien wel hoe het loopt" verblijf. Dit betekend dus wel dat de eerste weken zijn geregeld en ik dus in ieder geval een tijdje iets heel anders ga doen. Ik heb er dan ook erg veel zin in.
Ik ga iedereen, maar ook een aantal activiteiten, in Nederland ook echt missen, maar ik ben er zeker klaar voor om deze stap te gaan maken in mijn leven. Toch blijft het jammer om zoveel achter te moeten laten; natuurlijk in het bijzonder mijn familie, lieve vrienden en kennissen, mijn collega's, maar ook mijn erg goede, maar vooral ook gezellige toneelvereniging (wat was het heerlijk gister om te spelen voor al die mensen), mijn Mousje, alle Nederlandse musicals (jaja, ook dat zal wel even afkicken zijn) etc etc. Eigenlijk heb ik het allemaal al eerder beschreven. Van veel mensen krijg ik begrijpende reacties, maar ik krijg ook vaak te horen dat mensen het jammer vinden dat ik wegga; nou ik vind het ook erg jammer, dus dat gevoel is geheel wederwijds. Haha niet zo jammer dat ik daarvoor in Nederland blijf echter! Nee ik heb veel te veel zin in het avontuur wat eraan te komen zit. Wie weet waar het schip voor mij uiteindelijk zal stranden. Vooralsnog ga ik ervanuit dat dit in Australie is en dat ik jullie voornamelijk nog via internet, skype en telefoon spreek (en uiteraard de vakanties), maar je weet het nooit. En ach zover vooruit kijken heeft geen zin op dit moment. Ik neem de tijd zoals deze komt, de toekomst valt toch niet te voorspellen. En zo vlieg ik dus over 76 dagen (ik ben niet aan het aftellen haha) naar de andere kant van de wereld, een onbekend maar zeer welkom avontuur tegemoed.
Thursday, November 5, 2009
Zeker of twijfel?
Dat is een van de tipics waarin regelmatig gepost wordt op het forum van Xpdite (het Australie emigratieforum). Nou moet ik zeggen dat ik op dit moment weinig twijfels heb over mijn vertrek. Ik ben er eigenlijk wel klaar voor om te vertrekken en ik denk dat iedereen dat ook wel aan mij gemerkt heeft de laatste tijd. Dat betekend echter niet dat mijn keuze, om te gaan emigreren naar de andere kant van de wereld, dus geen negatieve gevolgen heeft.
Natuurlijk besef ik me heel goed dat Nieuw Zeeland, maar uiteindelijk ook Australie niet om de hoek liggen. Het is wel heel ver weg en mensen komen niet zomaar even langs... Alhoewel iedereen natuurlijk wel gewoon welkom is! Daarnaast laat ik een hoop achter; mijn familie, mijn vrienden en natuurlijk mijn Mousje. Mijn schoonzusje is zwanger en ik zal een hele andere band met het kleine mannetje opbouwen dan de andere familie die wel dichtbij wonen. Een band via de comuter en foto's. En niet alleen zal dit gebeuren met de nieuwe familieleden, maar ook met de al bestaande familieleden zal de band anders worden. Dat is een van de nadelige gevolgen van mijn keuze. Daarnaast besef ik me ook heel goed dat mijn keuze niet alleen nadelige gevolgen heeft voor mijzelf, maar vooral ook voor mijn familie (voornamelijk mijn moeder, haar man, en mijn broer en schoonzus), maar ook voor mijn vrienden. Door mijn keuze wordt hun leven ook beinvloed. Ik ga dan nog het avontuur tegemoed, een voordeel voor mij. Zij blijven achter en hebben die keuze niet zelf gemaakt. Gelukkig is iedereen heel begripvol, maar ik kan begrijpen dat het niet altijd leuk is.
Echter heb ik zelf niet echt het idee een keuze te hebben, al heb ik deze natuurlijk wel gemaakt. Het is iets wat ik moet doen, iets wat ik moet uitzoeken, om zelf verder te kunnen met mijn leven. Ik moet gewoon weten of mijn toekomst inderdaad in Australie ligt, om niet uiteindelijk met heel veel spijt door te moeten. En dus heb ik een keuze gemaakt, welke voor mij overduidelijk was. Iets wat ik moet doen, waar ik heel erg naar uitkijk, een groot avontuur. Maar ook een avontuur met nadelige gevolgen die ik niet zomaar uit het oog verlies. Nadelige gevolgen voor mij, maar vooral ook voor mijn omgeving.
Maar ik vergeet jullie zeker niet en wanneer mijn financien het toelaten kom ik zeker zo snel mogelijk een keertje op vakantie om iedereen te zien en te spreken. En natuurlijk zijn er genoeg communicatiemiddelen om in de tussentijd contact te houden... Al is dat natuurlijk niet hetzelfde!
Natuurlijk besef ik me heel goed dat Nieuw Zeeland, maar uiteindelijk ook Australie niet om de hoek liggen. Het is wel heel ver weg en mensen komen niet zomaar even langs... Alhoewel iedereen natuurlijk wel gewoon welkom is! Daarnaast laat ik een hoop achter; mijn familie, mijn vrienden en natuurlijk mijn Mousje. Mijn schoonzusje is zwanger en ik zal een hele andere band met het kleine mannetje opbouwen dan de andere familie die wel dichtbij wonen. Een band via de comuter en foto's. En niet alleen zal dit gebeuren met de nieuwe familieleden, maar ook met de al bestaande familieleden zal de band anders worden. Dat is een van de nadelige gevolgen van mijn keuze. Daarnaast besef ik me ook heel goed dat mijn keuze niet alleen nadelige gevolgen heeft voor mijzelf, maar vooral ook voor mijn familie (voornamelijk mijn moeder, haar man, en mijn broer en schoonzus), maar ook voor mijn vrienden. Door mijn keuze wordt hun leven ook beinvloed. Ik ga dan nog het avontuur tegemoed, een voordeel voor mij. Zij blijven achter en hebben die keuze niet zelf gemaakt. Gelukkig is iedereen heel begripvol, maar ik kan begrijpen dat het niet altijd leuk is.
Echter heb ik zelf niet echt het idee een keuze te hebben, al heb ik deze natuurlijk wel gemaakt. Het is iets wat ik moet doen, iets wat ik moet uitzoeken, om zelf verder te kunnen met mijn leven. Ik moet gewoon weten of mijn toekomst inderdaad in Australie ligt, om niet uiteindelijk met heel veel spijt door te moeten. En dus heb ik een keuze gemaakt, welke voor mij overduidelijk was. Iets wat ik moet doen, waar ik heel erg naar uitkijk, een groot avontuur. Maar ook een avontuur met nadelige gevolgen die ik niet zomaar uit het oog verlies. Nadelige gevolgen voor mij, maar vooral ook voor mijn omgeving.
Maar ik vergeet jullie zeker niet en wanneer mijn financien het toelaten kom ik zeker zo snel mogelijk een keertje op vakantie om iedereen te zien en te spreken. En natuurlijk zijn er genoeg communicatiemiddelen om in de tussentijd contact te houden... Al is dat natuurlijk niet hetzelfde!
Wednesday, November 4, 2009
When the journey begins!
87 dagen voor vertrek begint mijn start in Nieuw Zeeland toch vorm te krijgen... Had ik tot voor kort nog niet geregeld wat ik ga doen als ik in Nieuw Zeeland aankom, begin ik nu toch wel een weg te vinden.
Ik kom dinsdag 2 Februari om 12.00 smiddags aan. Die week kan ik mooi gebruiken om mijn bankrekening te openen, een sofienummer aan te vragen etc. Ik heb besloten (mocht er plaats zijn, wat vrijwel zeker is) van maandag 8 t/m vrijdag 12 Februari deel te nemen aan de kiwi cowboy cursus. Hierin ga je vooral heel veel paardrijden, leer je je paard verzorgen en leer je nog wat over het werken op een boerderij. Mensen die graag eens willen kijken wat zo'n week zoal inhoudt, kunnen een kijkje nemen op: http://www.kiwicowboy.co.nz/
Op zaterdag 13 Februari vertrek ik in de middag naar Otorohanga (ongeveer 2 uur ten zuiden van Auckland), alwaar ik op een melkboerderij ga werken, tegen kost en inwoning. Hoelang ik daar blijf is nog onzeker. Ik wil daar, als het bevalt, wel even blijven. Meer informatie hierover is te vinden op: https://www.wwoof.co.nz/profile.php?profile_id=1710
Ik verdien daar in princiepe niets, maar krijg wel gratig accomodatie en alle maaltijden en werk dan een bepaald aantal uren per dag mee op de boerderij. Best spannend, aangezien ik er nooit zo van hou om zomaar bij vreemde mensen te gaan "wonen" (sjah je weet nooit waar je terecht komt). Maar toch heb ik er ook wel heel veel zin in!
Wat ik daarna ga doen is nog onduidelijk. Waarschijnlijk ga ik tegen die tijd ook wat betaald werk zoeken, of ik ga nog wat boerderijwerk doen tegen kost en inwoning (maak je ten minste geen geld op).
Mijn verhalen blijven natuurlijk via deze weblog te volgen.
Ik kom dinsdag 2 Februari om 12.00 smiddags aan. Die week kan ik mooi gebruiken om mijn bankrekening te openen, een sofienummer aan te vragen etc. Ik heb besloten (mocht er plaats zijn, wat vrijwel zeker is) van maandag 8 t/m vrijdag 12 Februari deel te nemen aan de kiwi cowboy cursus. Hierin ga je vooral heel veel paardrijden, leer je je paard verzorgen en leer je nog wat over het werken op een boerderij. Mensen die graag eens willen kijken wat zo'n week zoal inhoudt, kunnen een kijkje nemen op: http://www.kiwicowboy.co.nz/
Op zaterdag 13 Februari vertrek ik in de middag naar Otorohanga (ongeveer 2 uur ten zuiden van Auckland), alwaar ik op een melkboerderij ga werken, tegen kost en inwoning. Hoelang ik daar blijf is nog onzeker. Ik wil daar, als het bevalt, wel even blijven. Meer informatie hierover is te vinden op: https://www.wwoof.co.nz/profile.php?profile_id=1710
Ik verdien daar in princiepe niets, maar krijg wel gratig accomodatie en alle maaltijden en werk dan een bepaald aantal uren per dag mee op de boerderij. Best spannend, aangezien ik er nooit zo van hou om zomaar bij vreemde mensen te gaan "wonen" (sjah je weet nooit waar je terecht komt). Maar toch heb ik er ook wel heel veel zin in!
Wat ik daarna ga doen is nog onduidelijk. Waarschijnlijk ga ik tegen die tijd ook wat betaald werk zoeken, of ik ga nog wat boerderijwerk doen tegen kost en inwoning (maak je ten minste geen geld op).
Mijn verhalen blijven natuurlijk via deze weblog te volgen.
Subscribe to:
Posts (Atom)
