Emigratie gericht weekend

Zaterdag 19 September
Dit weekend stond redelijk in het teken van mijn naderende "emigratie". Zo had ik zaterdagavond voor leden van het xpdite forum (Australie emigratie forum) een barbeque georganiseerd in strandtent Solbeach. Ongeveer drie jaar geleden had ik, samen met Chantal, eenzelfde uitje georganiseerd. Nu zit Chantal al lang en breed in Australie, dus heb ik het ditmaal zelf georganiseerd.
Vanaf 16.30 was het tijd om gezamelijk wat te drinken en om 18.30 zouden we aan tafel gaan. Met een redelijk groepje waren we al op tijd bij Solbeach en hebben we heerlijk van het weer genoten. Om net over 18.30 waren we helemaal compleet, met 21 mensen en konden we beginnen met de barbeque. Helaas was het eten, zeker qua hoeveelheid, er wel iets op achteruit gegaan, waardoor niet alle magen geheel gevuld waren. Maar gezellig was het in ieder geval wel!
Na het barbequeen, zijn we met degene die nog

aanwezig waren naar binnen gegaan en rond het

haardvuur gaan zitten. Ook daar werd er flink met elkaar gekletst. Feit is nou eenmaal dat andere toekomstige emigranten, je nou eenmaal beter begrijpen dan je naaste omgeving, hoe hard hun ook hun best doen om het te begrijpen.

Andere toekomstige emigranten, weten waarom je zoiets doet, zonder veel uit te hoeven leggen. Daarnaast begrijpen zij maar al te goed de frustraties die vaak gepaard gaan met een visum aanvraag. Om 23.30, nadat we geloof ik wel vijf keer aan hadden gegeven zo op te zullen gaan stappen, zijn dan met het laatste groepje ook gegaan. Ook buiten hebben we nog even staan praten, maar daarna was het toch echt tijd voor iedereen om naar huis of het geboekte hotel te gaan. Het was weer een geslaagde avond, waarin ik weer leuke nieuwe mensen heb ontmoet en weer lekker heb bijgekletst met oude bekende!

Zondag 20 September

Vandaag, zondag 20 September, kwam Marian langs, degene die voor Mouse wil gaan zorgen als ik vertrek. Ik wilde perse iemand die ik kende en Mouse niet op marktplaats (of een dergelijk forum) neerzetten, zodat ik zeker weet dat ze het goed krijgt. Ik heb Mouse niet horen klagen en dus denk ik wel dat het goed komt. Ik vind het heel erg dat ik haar niet mee kan nemen, maar gezien het feit ze dan 24 uur in een vliegtuig moet zitten en dan zes weken in qarantaine moet, in een kattenverblijf, terwijl ze heel erg bang is voor andere katten of honden, wil ik haar die stress niet aandoen. Gelukkig wil Marian haar graag in huis nemen en zo ben ik in ieder geval blij dat ze naar iemand kan die haar graag wil en waar ze haar verdere leven op een goede manier kan slijten. Niet een van de leukste momenten van mijn vertrek, maar wel een hele belangrijke. Waarschijnlijk vind ik het erger dan Mouse zelf!