Ongeveer twee jaar geleden ben ik begonnen met de aanvraag van mijn visum. Wie had kunnen denken dat ik daar, ruim twee jaar later, nog steeds mee bezig zou zijn? Ik destijds in ieder geval niet.
Twee jaar is een lange tijd en er is de afgelopen jaren dan ook best veel gebeurt. Het eerste jaar was ik voornamelijk bezig met mijn visumaanvraag en mijn leven stond dan ook vooral in het teken van `emigratie`. Het afgelopen jaar stond mijn leven vooral in het teken van `verandering`. Het begon natuurlijk allemaal op het moment dat ik hoorde geen visum te krijgen. Mijn hele toekomst veranderde daardoor. Mijn vakantie die ik daarna plande werd wegens geldgebrek ingekort. Eenmaal terug in Nederland kon ik gelukkig weer snel gaan werken bij dezelfde stichting (alleen een andere afdeling) en voor mijn vakantie had ik al een kamer geregeld. Gelukkig vond ik al snel een nieuw studioappartementje wat ik volledig opnieuw kon inrichten en uiteindelijk heb ik weer gesolliciteerd op mijn oude baan en ben daar weer (terug) aangenomen.
Ook in mezelf merk ik veel omslagen. Eerst vollop bezig zijn met mijn emigratie, als dat niet doorgaat twijfelen over nogmaals een visumaanvraag indienen of niet, daarna duidelijk beslissen dat ik mijn leven in Nederland wil gaan opbouwen (en dit ook uitvoer) en mijn Australie avontuur laat voor wat het is en nu toch weer bezig zijn met een visum.
Uiteindelijk is je droom loslaten moeilijker dan ik in eerste instantie dacht. Zeker nu mijn leven weer wat meer op orde is, merk ik dat de droom gewoon ergens achter in mijn hoofd blijft spoken en zich regelmatig ook naar voren weet te dringen. Wel vervelend als je net weer terug bent op je oude werk (gelukkig ga ik op zijn vroegst pas over 1,5 jaar weg) en je net weer een heel huis opnieuw hebt ingericht (gelukkig is dat materieel). Maar zijn dat redenen om het uiteindelijk niet te doen? Het antwoord blijft `nee`, hoe vervelend ook. Ja als ik dit van te voren had geweten had ik bepaalde dingen anders aangepakt en was ik waarschijnlijk niet terug gegaan naar mijn oude baan (alhoewel ik erg blij ben daar nu wel weer te werken). Ik had waarschijnlijk een grote kamer gehuurd ipv een studioappartementje en gezorgd voor tweedehands spullen. Aan de andere kant heb ik nu een leuk appartementje en leuk werk, best belangrijk voor 1,5- 2jaar.

Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
Ach zo ver lig je niet achter, ook ik ben al zo'n 1,5 jaar bezig en nog steeds niets.....
Nee het komt dik in orde. Wat betreft dat wonen, wat comfort is zeker niet verkeerd een lekker eigen plekje heeft echt wel zijn voordelen. Nee blijven genieten en dromen, dat maakt alles een stuk leuker en makkelijker!
Chantal
hoi femke,
maak je dromen waar mama
Post a Comment