Lake Tekapo!

Na Dunedin, was het tijd om naar Lake Tekapo te vertrekken. Lake Tekapo is een klein dorpje, waar niet veel meer te doen is dan te relaxen en een van de 9 uitgezette hikes te lopen. Ik was daar voor twee dagen, maar dit was zeker een plek waar ik eventueel wel langer had kunnen blijven. Waarom, kijk voor jezelf (dit is maar een kleine selectie van de vele foto's die ik daar heb gemaakt), ik denk niet dat ik dan een langer verslag nodig heb:

Van Franz Josef, via Wanaka en Queenstown naar Duniden

Inmiddels ben ik alweer in Duniden aanbeland. Sterker nog, over 12 uur vertrek ik alweer bijna uit Duniden, op naar Lake Tekapo. Na Franz Josef ben ik naar Wanaka gereisd, alwaar ik heerlijk langs het meer heb gewandelt, maar voornamelijk relaxed heb. Aangezien het een middag wat regenachtig was, hebben we met een groep een film gekeken en ook de eerste avond heb ik een film gekeken in mijn hostel. Wanaka wint momenteel ook nog steeds het plaatsje met het lekkerste ijs; een vers gebakken wafel, met een bol cookies and cream ijs, bevroren room (een soort van softijs), chocolade saus en gestampte nootjes. Ach aangezien veel mensen om me heen toch zwanger zijn, vallen die paar kilo's bij mij ook niet op... Na Wanaka was het dan weer tijd voor Queenstown, voor mij voornamelijk van belang vanwege de dagtour nar Milford Sounds, een van de mooiste fjorden die dit land rijk is. Ik keek dan ook erg uit naar deze dagtour. De eerste avond nog even het stadje verkent, maar dat is in Queensnel gebeurt en de volgende dag om 8.00 zouden we vertrekken en pas om 20.00 weer aankomen, daar het alleen al 4,5 uur rijden is, voordat je kan beginnen aan de 2 uur durende cruise, waarna je weer 4,5 uur lang in de bus mag zitten.
1,5 uur nadat we vertrokken waren, heeft onze buschauffeur even naar Milford gebelt, daar wel erg vel touringcars terug keerden. En wat bleek; de avond ervoor had het erg gestormt en er waren bomen terecht gekomen op de enige weg naar Milford Sounds, waardoor deze weg nu dus afgezet was en dit kon een aantal dagen gaan duren. We zijn nog doorgereden tot Te Anau, daar er hier een paar mensen opgehaald zouden worden. Na een half uurtje in Te Anau doorgebracht te hebben, zijn we weer omgekeerd en terug gereden naar Queenstown, alwaar we dus om 13.00 aangekomen zijn. En dan heb je dus ineens een halve dag in Queenstown. Het hostel waar ik zat vond ik nou niet alles en dus heb ik maar doorgebracht in het stadje en ben ik wat wezen (voornamelijk) "windowshoppen". Savonds heb ik even wat gegeten in een foodcourt en daarna op tijd mijn bed ingegaan, daar ik de volgende dag alweer om 7.45 werd opgehaald om naar Dunedin te gaan.
Dunedin is dan weer een vrij grote stad, rond de 100.000 inwoners, voornamelijk studenten, daar dit echt een studentenstad is. Na alle kleine stadjes, was dit weer eens goed stadten, alhoewel de enige voor wie ik werkelijk wat gekocht heb Stijn is geweest. Ik ben nog even naar het treinstation gelopen (oudste van Nieuw Zeeland) en verder ook veel op internet gezeten, om dingen te regelen voor als ik weer naar huis ga; verzekering geopend, sollicitaties verstuurd en gekeken naar kamers...
Zoals gezegd vertrek ik morgen voor 2 dagen naar Lake Tekapo. Morgen ga ik daar, bij goed weer, een klein rondje doen en overmorgen wil ik de 3 uur durende wandeling naar de top van MT John gaan doen. De weersvoorspellingen zijn goed voor overmorgen, veel zon en rond de 21 graden (dat mag ook wel, want momenteel heb ik het koud!). Daarna ga ik voor 3 dagen naar Christchurch, alwaar ik zaterdag aankom en dus de weekend markt mee kan pikken. Na Christchurch is het alleen nog een nachtje Kaikoura, alvorens ik zal beginnen met mijn weekje WWOOF en in Blenheim. Ik denk dat ik pas na Blenheim weer een update zal typen, dus tot dan! Ook ik moet hard gaan werken ;)

Van Nelson naar Franz Joseph

Hier dan ook maar weer een update vanuit Nieuw Zeeland.
Na Picton ben ik naar Nelson vertrokken. Daar heb ik een wandeling gemaakt door het Abel Tasman National Park, samen met Megan (een Canadees meisje uit de Magic bus). Wederom waren we erg gelukkig met het weer en op sommige stukken was het zelfs erg heet. Voor de rest spreken de foto's denk ik voor zichzelf. We hebben ons in ieder geval prima vermaakt op de zes uur durende wandeling (owkee uiteindelijk hebben we de 21/ 23 km in 5,5 uur afgelegd)...
Na de wandeling wilde we onszelf trakteren op een lekker ijsje, welke helaas niet te koop waren in het restaurant. Dan maar een Milkshake, dachten we. Ook lekker. En dus hebben we 6 dollar betaald voor wat uiteindelijk meer smaakte naar melk met een bananensmaakje, dan een milkshake. Zonde van het geld dus. Aangezien we ook geen zin meer hadden om te koken hebben we voor niet al teveel geld een lekker kipburger met friet in het hostel gekocht. Prima eten! De dag erna heb ik nog een wandeling van twee uur gemaakt in Nelson zelf, naar het standbeeld van Abel Tasman en terug. Wederom was het een heerlijke dag en na deze wandeling vond ik dat kik nu dan echt recht had op een ijsje en dus naar de Burger King getogen voor een heerlijke chocolade sunday.
Eenmaal terug in mijn hostel kreeg ik een smsje: "hoi tante femke, ik heet stijn". Jeeh, mijn neefje was geboren en onmiddelijk was ik de meest trotse tante aan de andere kant van de wereld. Mijn broer nog even gesproken, die nog wat stilletjes over kwam, maar desalniettemin even trots! Daarna ook nog een uur met mn moeder gekletst via skype, ondanks dat het pas 4.00 was in Nederland. Ja na zulk nieuws kun je natuurlijk ook niet slapen. Om het te vieren kreeg ik wat geld om uit eten te gaan en echt uit eten had ik nog niet gedaan, dus ik heb er van genoten. Ik heb heerlijk thais gegeten; springrolls (kleine loempia's) vooraf, roerbakgroente met rijst en thai peanut satay saus als hoofdgerecht en een jasmijn thee na. Daarna zat ik zo vol dat ik er bijna misselijk van werd. Aangezien ik wat ingekort heb op tours (die ik eerder al gedaan heb en besloten heb wat meer te gaan hiken/ wandelen), heb ik ook besloten dat geld te besteden aan iets vaker uit eten. Nu ga ik dus de weken dat ik nog reis (3,5 in totaal, aangezien ik nog 2 weken ga WWOOFen), elke week ongeveer 2 keer ergens ga eten. Heerlijk! Ik moet wel zeggen dat het zwaarder valt dan verwacht om beginnend tante te zijn aan de andere kant van de wereld. Wat dat betreft ben ik ook weer blij als ik straks terug ga naar nederland en die kleine in mijn armen kan houden... De hele bus weet inmiddels ook dat ik tante ben geworden haha. Ja je moet het aan iemand kwijt (al vraag ik me af hoe boeiend ze het vinden haha...).
Na Neslon heb ik 1 nacht in Greymouth doorgebracht, ruim voldoende. Ons hostel kreeg elke avond backery food (gratis) en ik heb genoten van een heerlijke salami met kaas en salade sandwich (op een heerlijk broodje) en een lemington (cake met chocolade en kokos) na. Dat scheelte weer koken. Ook had dit hostel een bad, dus daar heb ik in de avond van genoten. Vanuit Greymouth ben ik nu bij Franz Joseph aangekomen; glacierland! Vandaag ben ik met iemand uit Brazilie naar de Franz Joseph Glacier gelopen. Morgen ga ik of heel actief een 5 a 6 uur durende hike doen welke me boven de glacier brengt en dus een heel mooi uitzicht heeft (iemand uit mijn bus wil misschien meelopen, dus dat zou gezellig zijn), of (want ik moet zeggen dat mijn lichaam door het slechte slapen en vele lopen ook erg vermoeid begint te raken), ik doe rustig aan en ga smiddags richting de hot pools. Dat kost maar 14.50 (dollar) en daarvoor kun je lekker het warme water in. Wellicht wordt het nog een combinatie van deze twee, maar dat zie ik morgen wel.
Na Franz Joseph zal ik 2 nachten in Wanaka verblijven, alwaar ik (wederom) voornamelijk zal wandelen langs Lake Wanaka. Daarna ga ik door naar Queenstown, alwaar ik voornamelijk ben voor een dagtrip naar Milford Sounds, erg mooi Fjorden.
Dat was het nieuws weer vanuit Nieuw Zeeland. Iemand nog leuke nieuwtjes vanuit Nederland of zijn/ haar leven?
Tot snel!

En hier is ie dan...

Mijn neefje Stijn! Geboren op 15 Maart 2010.

Voor mijn lieve neefje Stijn!

Een nieuw leven, zo teer en fijn.
Vingertjes en teentjes, allen nu nog klein.
Omringt door de liefde van allen om hem heen,
Mooier dan de dag, dat de zon het stralendst scheen.

Een wondertje, dat tot wonder bloeit,
En door alle liefde steeds weer groter groeit.
Papa en mama trost als kan zijn,
Op hun allerliefste kleine Stijn.


Lieve Stijn,

Welkom op de wereld,
Ik wens je heel veel geluk en gezondheid in het leven wat voor je ligt. En weet zeker dat jou papa en mama heel gelukkig met je zijn! Ik kan niet wachten totdat ook ik je in mijn armen kan sluiten en ook ik zal er altijd voor je zijn…

Heel veel liefs en tot snel,
“Tante” Femke

Down South

Zo inmiddels heb ik het Noordereiland achter me gelaten, maar niet voordat ik nog het een en ander heb gedaan. Zo ben ik vanuit Cormandel, via Thames, naar Te Aroha gereden. Hier ben ik twee dagen gebleven, alwaar ik een dag naar een opservatiepost ben gelopen op 349 meter hoogte en de volgende dag de gehele Mt Te Aroha heb beklommen, zo'n 952 meter. De tocht duurde zo'n vier uur en op de heenweg ben ik niemand tegen gekomen. Op de terug weg, kwam ik langs een paar mensen, maar alles bij elkaar was het erg rustig. Ook geen touristische trekpleister. In het gehele hostel (de grootte van een woonhuis), waren we met vier a vijf personen.

Vanuit Te Aroha ben ik naar Rotorua gegaan, alwaar ik een dag heb rondgelopen. In de ochtend ben ik, met wat mensen van de Magic bus, naar een gratis park geweest met wat boiling mudpools en dergelijke en zijn we nog naar Lake Rotarua gelopen. Smiddags ben ik het stadje even ingeweest.
Naar Rotorua was Taupo aan de buurt, alwaar ik Caroline weer ontmoette, om samen de tongariro crossing te lopen. Dit is een van de mooiste daghikes van Nieuw Zeeland (en de wereld) en moest dus gelopen worden. Uiteindelijk hebben we deze hike op maandag (samen met john, iemand die Caroline weer kende) gelopen en wat hadden we een geluk met het weer. Helder blauw en zonnig, al was het toen we wederden opgepikt met de shuttle bus om 6.00 nog wel koud. De wandeling was zeker de moeite waard. Alleen het eerste gedeelte was vrij zwaar (veel trapjes) en een redelijke klim. Uiteindelijk was de gehele wandeling niet zo zwaar en goed te doen. We hadden 8 uur en ik denk dat je 6 a 7 uur nodig hebt, dus we hebben het soms ook rustig aan gedaan. Het was het zeker waard, eens schitterende wandeling.
Helaas was ik de dag erna ziek en heb ik de gehele dag op bed gelegen en geslapen. Ik zou eigenlijk met John en Caroline naar de spa pools gaan en daarna zouden we samen pannenkoeken bakken. De pannenkoeken heb ik nu bediend gekregen, maar voor de rest heb ik alleen op bed gelegen. Snachts had ik nog een unieke ervaring (eentje waarvan je dan wel weer zonder kwam), doordat ik boven in het stapelbed lag en twee mensen onder mij besloten sex te hebben. Een stapelbed beweegt echter mee, dus dat was dan weer minder prettig. Dan vraag je je toch af waarom mensen dat in hemelsnaam moeten doen in een dorm met 6 personen!
Na Taupo was het dan tijd naar Wellington te gaan. Hier had in ongeveer 1,5 dag te spenderen. De eerste avond had ik het een beetje gehad met hostels en ondanks de gratis worsten heb ik toen besloten heel culinair bij de burger king te gaan eten. Verder de stad doorgelopen.

Dit heb ik gister eigenlijk ook gedaan. Helaas begon het halverwege de dag te regenen, dus ook binnen in het hostel gezeten.
Vanochtend ben ik om 6.00 opgestaan en richting de ferryterminal gereisd. Ik kon het eerste gedeelte meerijden, met iemand die een taxi had geboekt en daarna kon ik de interislander shuttle bus verder nemen. Om 8.25 vertrok de ferry voor de 3,5 uur durende rit richting picton, alwaar ik nu ben aangenomen. Heerlijk weer een kleiner plaatsje, waar veel touristen schijnbaar niet blijven. Het hostel heeft gratis internet, ontbijt en chocolademouse en ijs s avonds. Daarnaast hebben ze een warme spa pool, alwaar ik me voor in heb geschreven om 21.00 vanavond. Heerlijk bubbelen, terwijl het buiten afkoeld....
Morgen ga ik richting Nelson, alwaar ik drie nachten blijf en van waaruit ik een dagje ga wandelen in het abel tasman National Park. Daarna ga ik weer verder. Van 31 Maart t/m 8 april zal ik op een WWOOF adres in Blenheim verblijven. WWOOF houdt in Willing Working On Organic Farms en tegen een uur of 4 tot 6 werk per dag, woon je bij de mensen van de boerderij in en heb je gratis accomodatie en eten... Een leuke ervaring dus. In Auckland ga ik aan het einde van mijn reis ook nog een weekje WWOOFen!
Dat was mijn nieuws weer,

spreek jullie snel!

Een nieuw plan...

Aangezien ik de komende jaren hoogst waarschijnlijk geen visum kan krijgen voor Australie, heb ik de afgelopen maand gebruikt om na te denken wat ik dan wil gaan doen. 3 jaar reizen blijkt uiteindelijk, vanwege verschillende redenen, geen optie. Uiteindelijk heb ik besloten om, na mijn " vakantie" terug naar Nederland te keren. Dit heeft zowel te maken met de financiele kant (banen liggen niet voor het oprapen in Nieuw Zeeland, lonen liggen erg laag en prijzen zijn weer vrij hoog), alsmede dat ik heb besloten dat, als de ene droom niet door kan gaan, ik een andere droom moet gaan verwezelijken. Iedereen zal weten dat ik naast reizen een andere passie heb, namelijk theater. Daarom heb ik besloten een avondopleiding te gaan doen aan de acteerstudio in Scheveningen. Dit is een theateropleiding (tot all round acteur) en duurt 3 jaar. Het is best een opgave, daar ik naast een (bijna) fulltime baan een opleiding ga doen van 3 avonden (dinsdag, woensdag en donderdagavond van 19.00 tot 22.30) in de week. Echter is dit wel iets wat ik toch graag wil gaan doen. Beter is ook dat ik al een orientatie jaar heb gevolgd, waardoor ik dus geen officiele auditie hoef te doen (ik ben al door). Ik hoef alleen het auditieweekend te volgen om de andere leerkrachten te ontmoeten. Dit betekend dus dat ik per September weer ga " studeren". Omdat ik hiervoor geld nodig heb, heb ik dus besloten om na mijn reis, terug te keren naar Nederland. Dan heb ik nog wat spaargeld over en kan ik in Nederland nog wat sparen voordat de opleiding begint. Hier in Nieuw Zeeland zou ik weinig kunnen sparen. Ik moet zeggen dat ik blij ben dat ik voor mezelf nu duidelijk heb wat ik ga doen, echter ga ik niet geheel vrijwillig terug naar Nederland. Ik had erg graag een leven opgebouwd in Australie, of dit althans een kans gegeven, maar op dit moment zit die kans er simpelweg niet in en moet ik iets anders gaan doen. Ik laat mijn visum aanvraag wel doorlopen, maar heb besloten niet te gaan wachten op een visum waarvan ik niet weet hoe lang het nog kan gaan duren. En dus ga ik een leven opbouwen in Nederland. Deze vakantie gebruik ik om dat tot me door te laten dringen, want het is wel even een hele omschakeling. Toch heb ik wel zin in de opleiding en om iedereen weer te zien. Echter was ik toch liever naar Australie gegaan. Om een lang verhaal kort te maken; eind april vlieg ik dus terug naar Nederland. Een nieuwe toekomst tegemoed. En waar ik uiteindelijk zal stranden... Geen idee, maar dat heeft eigenlijk niemand, toch?

Coromandel Pennisula

Hier ben ik weer met een update.

De afgelopen weken ben ik in de Coromandel Pennisula geweest. Ik moet zeggen het is zeker een aanrader. De eerste drie nachten heb ik in Whitianga dorgebracht. De tocht erheen was redelijk bijzonder, daar ik de enige was die deze tour deze dag ging doen en ik daardoor als enige in de bus zat! De eerste dag dat ik hier aankwam heb ik een beetje in het dorp rondgelopen, en op het strand gezeten, het was namelijk heerlijk weer. Helaas gold dat niet voor de tweede dag, toen regende het het grootste deel van de dag,

terwijl ik met Caroline (uit Canada) eigenlijk een wandeling wilde maken naar Sheakspeare Cliff en Cooks beach. Toen werd het maar een dagje lezen, slapen en dergelijke. Smiddags zijn we wel Fish and Chips wezen eten. Niet omdat we nou zou van vis hielden, maar meer omdat we dit erbij vonden horen als we in Nieuw Zeeland waren. S avonds zijn we, samen met Erica (uit Hong Kong) een ijsje wezen eten in het centrum.
De volgende dag ben ik zelf de wandeling naar Sheakspeare Cliff gaan doen. Het was een erg mooie wandeling, ondanks dat het ook wel erg warm was. Om 16.00 die dag ben ik uiteindelijk weer vertrokken naar Coromandel Town, maar een uurtje rijden van Whitianga.
Coromandel town was kleiner dan Whitianga en er was weinig te doen. Hier was ik 2 dagen/ 3 nachten. De eerste volle dag heb ik een Moutainbike gehuurd en ben ik richting de watervallen gaan fietsen. Door de hitte en heuvels heb ik uiteindelijk een tocht van goed 2 uur gemaakt, maar niet naar de watervallen. Het was wel een mooie tocht en zeker goed voor de conditie. Verder heb ik in het dorpje rond gekeken. De dag erna ben ik een wandeling gaan doen, naar een mooi uitzichtpunt. Deze wandeling zou 45 minuten kosten, alleen heen, maar uiteindelijk bleek dit de tijd te zijn die je erover doet om heen en terug te gaan. Daarna nog weer even in het dorpje rondgelopen.

Inmiddels ben ik in Thames aangekomen, een wat groter stadje en morgen ga ik voor 2 nachten naar Te Aroha. Na Te Aroha (waar niet veel meer te doen is dan fietsen en wandelen), zal ik de touristische route nemen, richting Rotorua, Taupo en Wellington, waarna ik de oversteek zal maken naar het zuidereiland.